Tutaj artykuł trochę w temacie <!-- m --><a class="postlink" href="http://obywatelski.natemat.pl/192761,bol-niespelnionych-aspiracji-rozmowa-z-tworca-magazynu-porazka">http://obywatelski.natemat.pl/192761,bo ... nu-porazka</a><!-- m -->

Agitated napisał(a):[post]1098[/post] Po raz kolejny potwierdza się tu zasada miej wyje*ane a będzie Ci dane. U mnie było podobnie. Dostałem pracę w firmie i później poszedłem na zaległą rozmowę w korpo, do którego chciałem iść od początku studiów. Nie licząc w zasadzie na nic i wiedząc, że to za wysokie progi, podszedłem do niej na luzie, chcąc zebrać jedynie doświadczenia na przyszłe rozmowy. Skończyło się tak, że korpo złożyło mi dwie oferty na dwa różne stanowiska, jednak tak mi się spodobało w mojej firmie, że zostałem

To się bierze z tego, że jest masa zdesperowanych osób, które zgodzą się na każdą pracę, nie mają żadnych wymagań. Pracodawcy nie patrzą poważnie na takich ludzi, traktują ich jako koło zapasowe. Jak człowiek wie czego chce, i ma jakieś swoje standardy, to i pracodawca ma wrażenie, że zatrudnia kogoś porządnego. A najlepiej właśnie jak ma się prace i szuka się czegoś innego, wtedy im odwala bo jak odbiorą pracownika innej firmie, to myślą, że zdobyli Mount Everest

@CriticalThinker Dzięki, wrzucam do zakładek

Bardzo fajny artykuł. Coś w stylu oczekiwania vs rzeczywistość.
Faktycznie dużo wymagam, jednak nigdy nie sądziłam, że ukończenie studiów da mi złote góry. Traktowałam to jako standard. Papier, który po prostu trzeba mieć i tyle. Żałuję tylko, że na zaoczne zdecydowałam się dopiero na magisterce, chociaż licencjat miło wspominam, jednak teraz mam lekkie poczucie zmarnowanego czasu, który mogłam lepiej wykorzystać.
Czytałam niedawno jakiś artykuł, który mówił o tym, że w XXI wieku trzeba mieć co najmniej 2 źródła dochodu. Głównie dlatego, że nie można dziś liczyć na stabilizację, a pracodawcy mogą przebierać w pracownikach. (prawdą jest jednak to, że nie chce im się za bardzo szkolić i wdrażać nowych osób, chyba że osoba w ogóle sobie nie radzi)
Najlepiej jakby jedna praca była czysto zarobkowa, a druga to ta gdzie człowiek będzie mógł się całkowicie realizować.
Poza tym, czy to źle, że za dużo wymagamy?
Osobiście uważam, że lepiej wymagać i mieć cele, niż żyć w przeświadczeniu, że "po studiach i tak nie ma pracy, więc pierdole nie robię", a takich osób też jest nie mało.
W końcu do odważnych świat należy, lepiej próbować, niż żałować, że się nie próbowało. Ostatecznie, nawet jak nie wyjdzie, to w drodze do celu możemy trafić na obszar, który nas całkowicie pochłonie, i całą resztę szlag trafi. Życie jest przewrotne, a ja wychodzę z założenia, że co ma być nasze to i tak będzie.

Tak w ogóle to dlaczego MILENIASI ???!!!
I potrzebuję opinii na temat tej książki :
<!-- m --><a class="postlink" href="http://g2.infor.pl/p/_files/293000/1_milenialsi_3d_small_1.jpg">http://g2.infor.pl/p/_files/293000/1_mi ... mall_1.jpg</a><!-- m -->

Czytał ktoś?

AngelSue napisał(a):[post]1128[/post] Żałuję tylko, że na zaoczne zdecydowałam się dopiero na magisterce, chociaż licencjat miło wspominam, jednak teraz mam lekkie poczucie zmarnowanego czasu, który mogłam lepiej wykorzystać.

Obecnie mam taką zagwozdkę. Wybrałem sobie studia magisterskie dzienne na danym kierunku. Niestety, kierunek ten jest zdominowany przez jedną z dziedzin, która kompletnie mnie nie interesuje. Wybrałem tę specjalizację bo wiem, że kierunek obejmuje również to, czym chcę się zajmować, jednak niestety, ku mojemu zdziwieniu, ŻADNE zajęcia nie dotyczą interesującego mnie tematu, więc wychodzi na to, że trzepię masę projektów i siedzę godzinami nad czymś, z czym w ogóle nie wiążę swojej przyszłości. Poczucie straconego czasu jest przytłaczające. Jedyne co mnie tu trzyma to to, że do końca studiów został mi niecały rok, a tylko obecny semestr jest ponoć taki do dupy, że milion projektów itd. No i pracę magisterską już mam ciekawą bo sam sobie wybrałem. Ale i tak nie ma dnia, żebym nie myślał o przeniesieniu na zaoczne z czegoś fajniejszego, chociaż wtedy wiadomo - rok w dupę

I właśnie dlatego studia to jedno, a praktyka to drugie.
W 90% to tylko papier, czyli standard, który niczym Cię nie wyróżnia. Nie wiem, jak to wygląda na kierunkach technicznych.
Jeśli chodzi o zaoczne, to w ogóle człowiek nie czuje, że studiuje, raz na dwa tyg pojawiasz się na uczelni, żeby oddać jakiś projekt, zobaczyć jak wygląda wykładowca, żeby się na egzaminie orientować i w sumie tyle.
Ja zawsze kończę to, co zaczynam, więc bym nie przerwała

Miałem wcześniej o tym napisać, ale wypadło mi z głowy. Teraz posty w dziale perfekcjonizm - też nawiązujące do tego by się nie wychylać przypomniały mi o tym.

Tutaj @AngelSue masz taką broszurę. <!-- m --><a class="postlink" href="http://download.pwc.com/ie/pubs/2014_secret_science_of_brilliant_leadership.pdf">http://download.pwc.com/ie/pubs/2014_se ... ership.pdf</a><!-- m -->
Alan Watkins przenosi model Spiral Dynamics na formę funkcjonowania przedsiębiorstw i firm. Każdy poziom ma swoją specyfikę i łączy określoną mentalność ludzką razem. Nie wiem czy ten model można odnieść bezpośrednio do rzeczywistości bo wiele rzeczy się miesza. Na pewno daje do myślenia.

(07-01-2022, 14:21 PM)witalny napisał(a): A czy macie jakieś pomysły na pracę dodatkową? Jak sobie dobrze doradzić w dzisiejszych czasach?

Wszystko zależy od tego, co potrafisz i w czym się specjalizujesz.
Jeśli potrafisz jeździć, masz własny samochód i nie przeraża Cię to (skutek uboczny po obejrzeniu "Krótkiego filmu o zabijaniu"), to możesz spróbować swoich sił jako uber.

Opisz swoje umiejętności. Może będzie łatwiej.

Teraz po sezonie, ale fajnie zarabia się na odwożeniu gości z imprez takich jak wesela, czy inne imprezy okolicznościowe.

Wysłane z mojego SM-A520F przy użyciu Tapatalka