Dlaczego ludzie ciągle narzekają?

Themotha

Każdy praktycznie narzeka. Narzekają w pracy, przy zakupach, na wakacjach itd. Wszędzie krzywe ryje z wyrysowanym bólem istnienia Rzadko kto potrafi docenić to co ma. Mam wrażenie że wszyscy skupiają się na tym czego nie mają a zapominają o tym co mają.

Na głębszym poziomie być może to być efekt ciągłego stawiania się w poczuciu ofiary. No bo jeśli zacznie doceniać, to się okaże że nie ma tak źle i wtedy stawienie się w roli ofiary, pęknie jak bańka

Doceniamy to co mamy. Życie, zdrowie, możliwości, pieniądze, relacje i tak dalej
Osobiście uważam że jeśli nikt nam nie przystawia karabinu do głowy byśmy zmienili wiarę, mamy co jeść, gdzie spać, tworzymy jakieś relacje a jeśli mamy jeszcze więcej niz to co wymieniłem, to naprawdę warto to docenić i dziękować
Na poziomie psychologicznym, wdzięczność za to co mamy, przyciąga do Nas jeszcze więcej za co możemy podziękować. Nie wspominając już o znacznie lepszym samopoczuciu, radości która w Nas widać

Imbryk

Themotha Na poziomie psychologicznym, wdzięczność za to co mamy, przyciąga do Nas jeszcze więcej za co możemy podziękować. Nie wspominając już o znacznie lepszym samopoczuciu, radości która w Nas widać

Popieram.

I myślę podobnie jak @azagoth , ludzie szukają nici porozumienia z bliźnimi, a dzielenie się bólem i problemem z kimś jest prostsze i “przyjemniejsze” niż dzielenie się radością i sukcesem.

Imbryk

No już nie narzekaj! 🙂

azagoth

Każdy ma jakieś problemy i ludzie łatwo znajdują w stadzie powierzchowne współczucie i zrozumienie problemów bo w zasadzie każdy ma podobne.
Jest to narzędzie do nawiązania interackji. Jedno z wielu. Co dalej z tym robimy to nasz wybór.

Karhu

azagoth ja nie mam problemów,więc nie każdy. Mam więcej niż potrzeba dla mnie do życia,więc nie narzekam ,było by to nie w porządku w stosunku do mnie. A co do tematu, narzekają bo śpią w matrixie i niech śpią. Nie każdemu jest dane się obudzić,to boli.

Imbryk

JAL

Moim zdaniem narzekamy głównie dla korzyści. A “ciągle” narzekamy, bo jednorazowo mniej się opłaca. Narzekać możesz, by zaoszczędzić energię (np. w pracy), ale też, by skapitalizować empatię w dowolnej relacji (nawet tej ze sobą). Narzekanie uwalnia cię od odpowiedzialności. Walidujesz poczucie przekonania, że się “nie da” więc nie ma również sensu próbować. Efekt się wzmacnia, gdy większość/wszyscy to robią (przynależność do grupy lub przeciwnie - rywalizacja, kto jest większą ofiarą).

Nieidealny

Narzekanie co do zasady jest częścią ludzkiej natury. My (jako naród) dość łatwo możemy zdiagnozować źródła naszego narzekania:

historia i kultura - mamy burzliwą historię, pełną wojen, zaborów i okupacji. W prosty sposób wpływa to na postawę narodu kształtując jego mentalność, która często spodziewa się najgorszego i przygotowuje się na trudności.
społeczne normy - u nas (w kontraście do sporej części zachodu) narzekanie jest często akceptowane społecznie. Narzekając na “wspólne” problemy (polityka, sport, pogoda, wstaw dowolne), ludzie mogą czuć się bardziej zjednoczeni.
klimat - długie i ciemne zimy zdecydowanie wpływają na nastrój ludzi, co może prowadzić do większej skłonności do narzekania. Brak słońca i niskie temperatury wpływają na samopoczucie, co z kolei prowadzi do negatywnego nastawienia. Niestety niektórzy wypracowują sobie w zimowe miesiące NAWYK a potem ciągną go cały rok.
oczekiwania i rzeczywistość - jako nacja mamy wysokie oczekiwania wobec siebie i swojego kraju, co patrząc na naszą “elytę” polityczną w dość oczywisty sposób do rozczarowań i narzekania.

Podstawowe typy osobowości skłonne do narzekania i których warto unikać:

pesymiści - osoby, które zawsze widzą szklankę do połowy pustą. Ich stałe narzekanie na życie i brak nadziei na poprawę są często przytłaczające.
ofiary - czyli ludzie, którzy zawsze widzą siebie jako ofiary okoliczności, narzekają na swoje problemy, ale nigdy nie podejmują działań, aby coś zmienić. Takie osoby wysysają energię z otoczenia, nie oferując niczego w zamian.
krytycy - nieustannie krytykują innych i sytuacje, rzadko oferując konstruktywne rozwiązania.
perfekcjoniści - mają nierealistycznie wysokie standardy, mogą narzekać, kiedy rzeczy nie idą zgodnie z ich oczekiwaniami.

Prosto zauważyć, że z powyższych czterech typów osobowości, trzy pierwsze to dosłownie cechy naszego narodu.

No dobra, ale co z takimi osobami w naszym otoczeniu robić, jeśli już nie możemy ich uniknąć?

Przede wszystkim ustalać jasne granice.
Zachęcać do konstruktywnych rozmów zamiast narzekania.
Zmiana tematu rozmowy na coś pozytywnego lub neutralnego by przerwać cykl narzekania.

Ogólnie rzecz biorąc… też narzekasz na narzekaczy 🙃

Baelish

Ja nie narzekam, lubię swoje życie. Osoby którymi się otaczam, bliscy znajomi, ludzie z pracy też raczej nie narzekają, a jeśli już to czasem ktoś wspomni o jakiejś pierdole, tak żeby się podzielić czymś, mieć temat do rozmowy, jako ciekawwostka najczęsciej w formie żartu. Ja chyba w jakiejś bańce zaradnych ludzi zyje, a narzekacze to mały margines.