Czy Powstanie Warszawskie było dobrym, czy złym ruchem?

Themotha

Wiadomo ze opiniowanie kilkadziesiąt lat po tym wydarzeniu z pozycji '‘najedzonego’' obywatela, może być dość specyficzne. Ale pogadajmy o tym. Uważacie że zryw, był dobrym ruchem czy nie?

Moim zdaniem;

Cele polityczne Powstania Warszawskiego były w gruncie rzeczy identyczne z celami akcji “Burza”. Która pomimo licznych, namacalnych sukcesów w walce z Niemcami była klęską polskiego podziemia. Ani ZSRR ani alianci zachodni nie uznali bowiem AK czy Polskiego Państwa Podziemnego za gospodarzy terenu na który wkraczała Armia Czerwona
Stracono siłę żywą i sprzęt nie zyskując w zamian żadnych korzyści politycznych
W gruncie rzeczy ewentualny militarny sukces powstania tylko odciążyłby militarnie Sowietów - nowego okupanta ziem polskich. Ergo tylko zaszkodziłby interesom Polski
Miasto zostało właściwie zrównane z ziemią, co ułatwiło jego odbudowę jako komunistycznej stolicy Polski, w tym aktualną brzydotę tego miasta
Zdemolowało AK, która realnie przestała po powstaniu istnieć i nie stanowiła już żadnego oporu przeciwko sowietyzacji Polski
Wybiła elity, które w przyszłości stawiały by opór sowietyzacji

Sydney

Themotha Uważacie że zryw, był dobrym ruchem czy nie?

Nie jest to tak jednoznaczne i proste, żeby odpowiedzieć czy było to złym ruchem czy dobrym.
Moim zdaniem, decyzja dowództwa była złym ruchem dla Polski, młodzi, odważni i często inteligentni ludzie, pełni ideałów i honoru zostali posłani na bezsensowną rzeź.
Trzeba było kazać im wszystkim spierdalać kanałami poza Warszawę, poukrywać się po lasach i przeczekać.
Chociaż i to nie gwarantowało, że czerwoni “przyjaciele” nie zrobiliby z nimi porządku po wojnie niestety.

Przykładem przeciwnym jest Kraków.

Themotha Wybiła elity, które w przyszłości stawiały by opór sowietyzacji

To, plus Katyń, Wołyń, obozy koncentracyjne itp. itd. złożyło się, że na polski korpus założono żydowski łeb, naszych kochanych braci przywiezionych na ruskich czołgach i zainstalowanych w Warszawie.

To co mamy obecnie w Polsce to pokłosie naszej historii w tym całej drugiej wojny światowej i wielu złych decyzji podczas tejże,

Reflux

Z perspektywy strategicznej z dostępnymi ówcześnie informacjami, był to najgłupszy z możliwych pomysłów. Nie dość, że kompletnie nie mieli szans na powodzenie tej akcji militarnej to przy okazji narazili 1 milion ludzi na niebezpieczeństwo i całe miasto na zniszczenie. Brawo geniusze strategiczni 😃

JAL

W kolejną, bardziej odległą rocznicę wypada tylko powtórzyć, że było złą decyzją strategiczną. Mamy teraz znacznie więcej możliwości oceny motywacji dowodzących polskimi siłami. Wiemy, że Stalin nie był sojusznikiem, ale przynajmniej część naszego dowództwa mogła uważać, że zbliżająca się armia czerwona pomoże. Zostali oszukani (np. radiowe komunikaty zmanipulowane przez Sowietów i nadawane przed powstaniem) przez czerwoną zarazę i to wierchuszkę Armii Czerwonej należy winić za straty powstania. Chcieli pozbyć się konkurencji AK rękami nazistów i im się udało.

Themotha

Warto też wspomnieć o największych zbrodniarzach pacyfikujących powstanie, głównie to Grupa szturmowa „Dirlewanger”. Na czele grupy stał SS-Oberführer Oskar Dirlewanger. Liczyła ona 1978 oficerów i żołnierzy. W ujęciu bardziej szczegółowym struktura i liczebność grupy były następujące:

Pułk SS „Dirlewanger” z podporządkowanymi mu: 3. kompanią 111. pułku azerbejdżańskiego i wschodnio muzułmańskim pułkiem SS (bez III batalionu)stan liczbowy (oficerowie/żołnierze) – 19/1306

Wzmocniony II batalion Oddziału Specjalnego „Bergmann” (bez 7. kompanii), 2. i 4. kompanie żandarmerii z Einsatzkommando „Walter”, 1. i 2. kompanie 111. pułku azerbejdżańskiego oraz pół plutonu 4. kompanii ckm ze 111. pułku azerbejdżańskiego

Reszta ugrupowania złożona z Czeskich i Słowackich ochotników oraz zbiegów z albańskich więzień przejętych na granicy węgierskiej w liczbie jednego batalionu

Ukraiński Legion Samoobrony (dowódca: pułkownik Petro Diaczenko), który od 15 do 23 września 1944 brał udział w walkach na przyczółku czerniakowskim, a następnie jako 31. Schutzmannschafts-Bataillon der SD brak udział w działaniach przeciwko zgrupowaniu Armii Krajowej w Puszczy Kampinoskiej (27–30 września)

Ciekawostka;

Niemcy chcieli też wykorzystać dobrych i zaprawionych w bojach Węgrów z Drugiego Korpusu Rezerwowego, dowodzonego przez generała Antala Vattaya. Niemcy się pomylili bo Węgrzy jednak zaczęli sprzyjać powstańcom, przepuszczając przez swoje linie polskie oddziały partyzanckie, przy okazji zaopatrując je w amunicję i żywność

Historyk Bela Maros:

„W przeddzień wybuchu Powstania Warszawskiego w okolicach Warszawy stacjonowały trzy węgierskie dywizje z II Korpusu Rezerwowego oraz 1 Dywizja Huzarów. Jeszcze przed udaniem się do Polski dowódca II Korpusu gen. Béla Lengyel został przyjęty przez regenta Miklósa Horthyego, który oznajmił mu: „Nasze oddziały nie mają czego szukać pod Warszawą, Polacy to nasi przyjaciele, a Niemcy to jedynie nasi towarzysze broni, nie dajmy się wmanewrować w konflikt niemiecko-polski.

Węgrzy po czasie nie utrzymali nerwów na wodzy i skierowali lufy swoich armat na oddziały niemieckie, próbujące podejść do stolicy Polski od strony Puszczy Kampinoskiej. Po dwukrotnym ostrzeżeniu Niemcy wycofali się, oceniając swoje straty bardzo wysoko w razie rozpoczęcia boju z Węgrami

Cortazar

Prawda jest taka, że wszyscy sojusznicy nas opuścili. Najpierw przy formowaniu się armii polskiej we Francji rozdrabniali nasze oddziały przerzucając je z miejsca na miejsce i wysyłając na linię frontu skazaną na porażkę. Następnie po przeżucie do Anglii, nie pozwalali nam współdziałać w dowodzeniu i również wysyłali na różnorodne fronty - Holandia, Syria, Włochy.

Na dodatek Stalin, który pamiętał czasy wojny z 1920 roku kiedy to był komisarzem politycznym i upokarzający dla nich pokój ryski. Najpierw z roli agresora zrobił się aliantem za amerykańskie pieniądze, a następnie i tak zabrał więcej niż początkowo zamierzał. Dodatkowo mieli już dogadane z Armią Ludową i komunistami i głównym celem było rozbicie AK i partyzantki. Czy do powstania by doszło czy nie czystki były nieuniknione (Katyń). Wybuch powstania tylko ułatwił im zadanie. Anglicy i Francuzi tylko szukali łatwego do sterowania polityka. Na końcu i tak umyli ręce zostawiając nas w strefie wpływów ZSRR. Amerykanie skupili się na Norymberdze i operacji paperclip i zachowaniem status quo z Ruskimi.

To powstanie to tylko krew w piach. Zostały nam tylko wspomnienia heroicznej walki i poświęcenia, na które inni patrzyli tylko z politowaniem.

Themotha

Cortazar Najpierw przy formowaniu się armii polskiej we Francji rozdrabniali nasze oddziały przerzucając je z miejsca na miejsce i wysyłając na linię frontu skazaną na porażkę. Następnie po przeżucie do Anglii, nie pozwalali nam współdziałać w dowodzeniu i również wysyłali na różnorodne fronty - Holandia, Syria, Włochy.

Anglosasi w polityce byli są i będą nastawieni na zysk i pragmatyzm. Wielka Brytania broniła Francji przed Hitlerem. Nie z powodu jakichś wartości moralnych, lecz czysto pragmatycznych. Z tych samych powodów Wielka Brytania nie kiwnęła palcem w obronie Polski. Los Polski miał dla niej minimalne znaczenie. Francja coś tam próbowała zdziałać, bo dla niej istnienie Polski miało pewne strategiczne znaczenie, jako drugi '‘kleszcz’' który może zacisnąć się na jej wrogu czyli Niemcach. Finalnie chuj z tego wyszedł.

Baelish

Themotha też tak myślę, i nie należy tu mieć do nikogo pretensji. W stosunkach międzynarodowych, jak i w przypadku wojny nikt nie będzie kierował się polskim romantyzmem. Kiedy chodzi o stratę/zysk zasobów. materialnych, terytorialnych czy ludzkich, na poziomie dowodzenia, nikt nie będzie narażał się na straty, ‘bo tak wypada’. Sojusze są zawierane moim zdaniem tylko z powodów politycznych, później gdy dochodzi do konfliktów interesów, każdy kalkuluje i ciagnie w swoją stronę. Należy pozbyć się złudzeń, że ktoś przyjdzie z bezinteresowną pomocą, to może tylko nastąpić, kiedy decyzja zostanie podjęta oddolnie i nastapi jakiś zryw ludzki kierowany emocjami - najczęściej efekt jest krótkotrwały a działania skazane na porażkę.