Od jakiegoś czasu, zauważyłem że rzeczy które kiedyś były dla mnie przyjemnością, tratuje teraz jak obowiązek do odhaczenia. Siłownia, spotkanie ze znajomymi, wyjście, rozmowa biznesowa czy tym podobne są u mnie działaniami do odhaczenia, oczywiście generalizuje, bo nie zamknąłem się w pustelni, ale właśnie, nie sprawia mi to już takiej przyjemności i zajawki. Po wszystkim wracam do domu i…no właśnie, nic nie robię, przepalam czas. Staram się z tym walczyć, ale próbuje znaleźć wspólny mianownik tego typu zachowań. Starość, rutyna, wygoda, izolacja? Będę wdzięczny za punkt widzenia 🙂

Themotha myślę, że potrzebujesz dziecka. 😃 Themotha Siłownia, spotkanie ze znajomymi, wyjście, rozmowa biznesowa czy tym podobne są u mnie działaniami do odhaczenia, oczywiście generalizuje, bo nie zamknąłem się w pustelni, ale właśnie, nie sprawia mi to już takiej przyjemności i zajawki. No ale co w tym złego w zasadzie tak chyba po prostu jest, nie da się mieć stałej zajawki na coś co staje się rutyną. Nie uważam tego za coś złego. W dzisiejszych czasach mamy wpajane jakieś pierdolenie o ciągłym samorozwoju, tak jakby opierdalanie się było czymś z gruntu złym. Co więcej samo zapierdalanie tylko, żeby wygodnie żyć przestaje mieć sens jak się dorobisz. Masz swoje lokum, dobra pensję, furę która Ci wystarcza i co dalej? Jest to w sumie jak na to spojrzysz puste i bez sensu bo co? Kupisz droższą furę? W dłuższej perspektywie i tak nawet BMW M5 z 530 kucy pod maską Ci się znudzi po kilku miesiącach. TBW masz już klamkę czy się opierdalasz. 😛

Themotha Starość, rutyna, wygoda, izolacja? Nie. Ale to tylko moje zdanie. Znajdujesz się w miejscu w którym nic więcej nie zrobisz. Nie czujesz ekscytacji. Wszystko co było do zdobycia zdobyłeś. Ten stan jest i dobry i zły. Dobry ponieważ osiągnąłeś swoje cele, masz to co chciałeś i czujesz się spełniony. Zły ponieważ ten stan teraz bedzie wywoływał w tobie chęć do jakiejś zmiany. I nie wiesz czy ta zmiana bedzie na + czy -. Moge sie mylić ale zapewne korci Cię, by spróbować już czegoś nowego.

Zwolnić i dać sobie chwilę na odpoczynek, nie jest niczym złym, ileż można zapierdalać? Ale może dobrze by ci zrobiły wakacje jakieś, bo brzmi jakbyś trochę potrzebował czegoś innego, no i odkryłeś jedną z rzeczy, kasa to jednak nie wszystko. Nigdy też nie będzie tak, że będziesz miał tą samą zajawkę co za pierwszym razem. Nigdy, więc zluzuj majty, pojedź gdzieś i pociesz się trochę życiem, trochę nudy też czasem trzeba.

Sydney TBW masz już klamkę czy się opierdalasz. Do końca tego roku powinienem ogarnąć kwity, trochę ostatnio zaniedbałem temat 🙂 NimfaBezWody Moge sie mylić ale zapewne korci Cię, by spróbować już czegoś nowego. Priv Reflux Zwolnić i dać sobie chwilę na odpoczynek, nie jest niczym złym, ileż można zapierdalać? Ostatni okres w moim życiu, właściwie od dwóch lat jest mocno intensywny wewnętrznie, potrzebuje trochę spokoju by poukładać

Themotha Siłownia, spotkanie ze znajomymi, wyjście, rozmowa biznesowa czy tym podobne są u mnie działaniami do odhaczenia, oczywiście generalizuje, bo nie zamknąłem się w pustelni, ale właśnie, nie sprawia mi to już takiej przyjemności i zajawki. Kuuurła panie, ile tego? Wiesz w ogóle, czego chcesz? Themotha Starość, rutyna, wygoda, izolacja? Nie ma jednego słówka, co to wyjaśni. Prawdopodobnie osiągnąłeś kolejny etap rozwoju w Twoim życiu. Czynności, które wymieniłeś są już proste, nie stanowią wyzwania czy ekscytacji, jak kiedyś, bo wskakujesz na nowy poziom i chcesz czegoś innego. Odpocząć, zastanowić się i się poobserwować. Dobry przykład, niby masz cel: Sydney klamkę ale Sydney się opierdalasz. bo Themotha wracam do domu i…no właśnie, nic nie robię, przepalam czas. Themotha trochę ostatnio zaniedbałem temat 🙂 Życie może być fajne robiąc mniej, ale treściwie. Opierdalanie się to też piękna sprawa.

Themotha Priv Priv priv priv 😉

Imbryk Opierdalanie się to też piękna sprawa. Jak byłem nastolatkiem, to ojciec zaganiał mnie do roboty, nawet jak jej nie było. Może stąd bierze się ta potrzeba ciągłego robienia czegoś i poczucia winy kiedy nic nie robie? 🤔 NimfaBezWody Priv priv priv 😉 Patrzymy w tym samym kierunku, to już dużo 🙂

Themotha Jak byłem nastolatkiem, to ojciec zaganiał mnie do roboty, nawet jak jej nie było. Może stąd bierze się ta potrzeba ciągłego robienia czegoś i poczucia winy kiedy nic nie robie? 🤔 O tak, bardzo możliwe.

Themotha to już dużo 🙂 Też Cię kocham 😘

Themotha Siłownia, spotkanie ze znajomymi, wyjście, rozmowa biznesowa czy tym podobne są u mnie działaniami do odhaczenia, oczywiście generalizuje, bo nie zamknąłem się w pustelni, ale właśnie, nie sprawia mi to już takiej przyjemności i zajawki. Nadchodzi tzw “kryzys wieku średniego” ? Niby wszystko mogę tylko mi się nie chce. Sydney myślę, że potrzebujesz dziecka. Tak, pora na bombola. Tylko za często nie przewijaj! Ty jesteś od pokazania świata i nauczenia jak w nim funkcjonować.

Prośba o spojrzenie z innej perspektywy

Rozwiany

Imbryk Pytanie drugie: czy jego dzieci koniecznie muszą być ponadprzeciętnymi ludźmi. Czy nie może ich zostawić w spokoju i po prostu dać im się rozwinąć w swoim tempie na przeciętnych ludzi?

Statystycznie wypracowany majątek ginie w następnych pokoleniach.
Może nie róbmy z dzieci wybitnych, ale uczmy, wychowujmy aby byli chociaż lekko pow przeciętnej. To wcale nie jest tak wiele.

azagoth To zatrzymaj się choć na chwilę i pociesz się spokojem, dostatkiem, zdrowiem i stabilnością.
Masz to, czego pragnie i do czego dąży prawie każdy człowiek.

Ruch jest życiem. Dążenie, droga.
Stałość to już nie życie.

azagoth

Rozwiany Stałość to już nie życie.

Pozwolę sobie z tym stwierdzeniem nie zgodzić w pełnej rozciągłości.

Baelish

Imbryk czy jego dzieci koniecznie muszą być ponadprzeciętnymi ludźmi. Czy nie może ich zostawić w spokoju i po prostu dać im się rozwinąć w swoim tempie na przeciętnych ludzi?

Czy dzieci bez traum do niczego nie dochodzą, i nie stają się ponadprzeciętnymi dorosłymi?
Czy zbyt duża ingerencja w życie dziecka, nie jest efektem ambicji dorosłego, przerzucanej na dziecko?

Moim zdaniem za dużo zmiennych, żeby cokolwiek móc zaplanować.

Imbryk

Baelish Moim zdaniem za dużo zmiennych, żeby cokolwiek móc zaplanować.

Też tak uważam.

Rozwiany

azagoth Stałość to już nie życie.

Pozwolę sobie z tym stwierdzeniem nie zgodzić w pełnej rozciągłości.

Stałość koliduje z rozwojem.

JAL

Themotha Starość, rutyna, wygoda, izolacja?

Wydaje mi się, że to habituacja. Podzielam zdanie przedmówców, że to nie brzmi jak nic złego, a wręcz stan pożądany, tylko trzeba się z nim oswoić.
Sam nie chciałbym wpaść w pułapkę, żeby łatania jakiegoś deficytu płodzeniem dziecka i tobie również nie życzę. Lepiej by to były niezależne sprawy/decyzje.

Napisz później, jak przebiegł ten urlop w głuszy. Mnie odrobinę pionuje nawet jeden samotny dzień.

Themotha

JAL Napisz później, jak przebiegł ten urlop w głuszy.

Zdam relacje 🙂

JAL Sam nie chciałbym wpaść w pułapkę, żeby łatania jakiegoś deficytu płodzeniem dziecka

Uważam to za skrajna nieodpowiedzialność i niedojrzałość emocjonalną

azagoth

Rozwiany Stałość koliduje z rozwojem.

Absolutnie nie. Po co się rozwijasz? Żeby robić to wciąż i bez końca? Żyjesz by dojść do linii horyzontu? Powodzenia.
Jak zaprzegniesz sie do kieratu, w którym będziesz non stop “w ruchu” to życie przepierdolisz na osiąganie kolejnych “celów”, nigdy właściwie nie będąc usatysfakcjonowany samym życiem.
Bo przecież nigdy nie będzie wystarczająco dobrze i nigdy nie bedzie czasu by sie zatrzymać i po prostu żyć.

Cała ta karuzela rozwoju nie ma służyć ciągłemu zapierdalaniu za czymś nowym za każdym razem - bo tak można bez końca. Rozwój ma służyć osiągnięciu zadowolenia i satysfacji w życiu przecież.

Rozwiany

azagoth Absolutnie nie. Po co się rozwijasz? Żeby robić to wciąż i bez końca? Żyjesz by dojść do linii horyzontu? Powodzenia.
Jak zaprzegniesz sie do kieratu, w którym będziesz non stop “w ruchu” to życie przepierdolisz na osiąganie kolejnych “celów”, nigdy właściwie nie będąc usatysfakcjonowany samym życiem.
Bo przecież nigdy nie będzie wystarczająco dobrze i nigdy nie bedzie czasu by sie zatrzymać i po prostu żyć.

No ale weźmy np Twój cel uzyskanie umiejętności gry na gitarze.
Sam cel jest rozwojowy.
A dopiero zagranie dla siebie, znajomych jakiegoś utworu będzie satysfakcją życiową, życiem.

Jesteś ojcem, czy wychowanie to cel czy życie?

U mnie stagnacja ma negatywne skutki.
Brak pilnowania wagi.
Brak motywacji do ogarniania codziennych zadań, dużo odkładam na “jutro”.
Brak satysfakcji z zarabiania, brak motywacji do wydawania i cieszenia się z wydanych pieniędzy.
Itd…

azagoth

Rozwiany przedtem pisałeś o stałości jako czymś negatywnym a teraz o stagnacji.
To dwie różne rzeczy.
Zdecyduj się o czym piszesz.

Rozwiany

@azagoth

Bo stałość w dużej mierze poprzedza stagnację.

azagoth

Rozwiany Bo stałość w dużej mierze poprzedza stagnację.

Absolutnie, zdecydowanie NIE.
Jestem stały w poglądach na życie - kocham dzieci, rodziców, przyjaciół i raduje mnie życie z nimi.
Stale uprawiam sport - 3 razy w tygodniu siłownia, codziennie trochę jogi z rana, pływam, nurkuję, chodzę na wycieczki piesze.
Spokojnie, równo pracuję każdego dnia i nie odpierdalam kołowrotka.
Stale dbam o żywność, którą jem.
Niemal już stałą w moim życiu jest brak alkoholu.
Gram na gitarze około godzinę dziennie.
Codziennie dwa spacery.
Codziennie czytam książkę (i forum 😁).
Staram się aby mój kazdy dzień wyglądał spokojnie i podobnie do poprzedniego. Mam dzięki temu bardzo poukładane, spokojne, dobre życie, które mnie BARDZO cieszy.
Co tutaj jest stagnacją?

Rozwiany

azagoth Co tutaj jest stagnacją?

Dzięki za piękny przykład.
Aż chce się naśladować.
@Szarak Ty też powinieneś zamiast zajmować się tymi lewackimi pierdołami jak gwałt przez zaniechanie.

Szarak

Rozwiany też powinieneś zamiast zajmować się tymi lewackimi pierdołami

Lewacy w Polsce praktycznie nie istnieją więc co mam zwalczać?
Środowiska prawicowe wmówiły ludziom, że każdy nie-prawak to lewak i chuj. A tak nie jest.

Walczę z prawicowa radykalizacją która ma realny wpływ na przyszłość tego kraju..
Jeśli ktoś popiera marsze przypominające najciemniejszą stronę historii lat 20-30 poprzedniego wieku no to jest to niebezpieczne.

Bo są one bardzo, ale to bardzo podobne do tych z tamtych czasów. No i też wykorzystywano margines społeczny.
Hasła podobne - atakujące dany ustrój, narodowość itd.

Themotha

Kilka dni wolnego pokazały mi że nie umiem do końca cieszyć się chwilą. Sporo spaceruje, załatwiam sobie swoje sprawy w spokoju, odhaczam każdą załatwioną co pozytywie wpływa na moje samopoczucie. Natomiast tak jak wspomniałem, mój mózg ciągle za czymś goni i ucieka. Tak jakbyście mieli wrażenie że jest obcym elementem w ciele. Ty swoje a umysł swoje. Siedze sobie w lesie, spokój, cisza, jest naprawdę przyjemnie a mimo to mózg ucieka w przyszłość, tworzy nieprzyjemne scenariusze i jest jakby '‘katem’‘ chwili. Niestety czasami temu ulegam i nie odczuwam przyjemności z chwili obecnej, natomiast ’‘siedzę’' w przyszłości która napawa mnie niepokojem (hipotecznym, bo nie wiem co się wydarzy w przyszłości) czy lękiem. Umysł prowokuje mnie do ciągłego troszczenia się o przyszłość i jej zabezpieczenie, choć na dzień dzisiejszy kompletnie mi niczego nie brakuje pod kątem materialnym. Po nitce do kłębka, zrozumiałem że ta gonitwa jest spowodowana;

Zbyt częstym czytaniem newsow ze świata, które są mocno okraszone niebezpieczeństwem
Schematem wyniesionym z rodziny, gdzie nie przelewało się i dlatego rodzice ciągle byli zatroskani o przyszłość, ja tam żyłem i ta postawa stała się jakby częścią mnie, dlatego odtwarzam ją systematycznie
Próbą załatwianie problemu jakby zawczasu. Przypomnę że problem jest hipotetyczny, wymyślony przez mózg. A rozmyślanie zawczasu jak go załatwić, pokazało mi że muszę mieć wszystko przygotowane, bo jeśli dam się zaskoczyć, mogę sobie z problemem nie poradzić, co wywoła poczucie wstydu, który jest spowodowany tym że nie udało mi się zaradzić. Poczucie wstydu brało się zawsze u mnie z powodu krytyki ojca, że z czymś nie podołałem, dlatego teraz próbuje się przed tym zabezpieczyć, bo tego wstydu znowu nie odczuwać

Cała ta zgraja '‘demonów’' jest katem chwili i wprowadza moje ciało w stan zagrożenia (walcz lub uciekaj)

Na szczęście mam już tego świadomość

azagoth

Themotha
Próbowałeś kiedykolwiek medytacji?

Rozwiany

Themotha , mój mózg ciągle za czymś goni i ucieka. Tak jakbyście mieli wrażenie że jest obcym elementem w ciele. Ty swoje a umysł swoje. Siedze sobie w lesie, spokój, cisza, jest naprawdę przyjemnie a mimo to mózg ucieka w przyszłość, tworzy nieprzyjemne scenariusze i jest jakby ‘‘katem’‘ chwili. Niestety czasami temu ulegam i nie odczuwam przyjemności z chwili obecnej, natomiast ’‘siedzę’’ w przyszłości która napawa mnie niepokojem (hipotecznym, bo nie wiem co się wydarzy w przyszłości) czy lękiem. Umysł prowokuje mnie do ciągłego troszczenia się o przyszłość i jej zabezpieczenie, choć na dzień dzisiejszy kompletnie mi niczego nie brakuje pod kątem materialnym. Po nitce do kłębka, zrozumiałem że ta gonitwa jest spowodowana;

Zbyt częstym czytaniem newsow ze świata, które są mocno okraszone niebezpieczeństwem

Schematem wyniesionym z rodziny, gdzie nie przelewało się i dlatego rodzice ciągle byli zatroskani o przyszłość, ja tam żyłem i ta postawa stała się jakby częścią mnie, dlatego odtwarzam ją systematycznie

Próbą załatwianie problemu jakby zawczasu. Przypomnę że problem jest hipotetyczny, wymyślony przez mózg. A rozmyślanie zawczasu jak go załatwić, pokazało mi że muszę mieć wszystko przygotowane, bo jeśli dam się zaskoczyć, mogę sobie z problemem nie poradzić, co wywoła poczucie wstydu, który jest spowodowany tym że nie udało mi się zaradzić. Poczucie wstydu brało się zawsze u mnie z powodu krytyki ojca, że z czymś nie podołałem, dlatego teraz próbuje się przed tym zabezpieczyć, bo tego wstydu znowu nie odczuwać

Kurła!!!!
Mam podobnie.
Nawet wydawało mi się, że to jest normalne.

Baelish

Themotha Zbyt częstym czytaniem newsow ze świata, które są mocno okraszone niebezpieczeństwem

Próbowałeś mieć do w dupie? Zostaw telefon w samochodzie, i zajmuj się sobą.

Themotha Schematem wyniesionym z rodziny, gdzie nie przelewało się i dlatego rodzice ciągle byli zatroskani o przyszłość, ja tam żyłem i ta postawa stała się jakby częścią mnie, dlatego odtwarzam ją systematycznie

Mam podobny schemat, np. często żałuję sobie rzeczy mimo że nie mam powodu do tego. Miłośc do siebie byś potrenował, tak jak koledzy pisali o medytacji, są tematyczne medytacje prowadzone, niektóre fajne. Trudno jest być dobrym i wpierającym dla samego siebie, ja jak zaczynam się martwić, np że kiedyś zabraknie mi hajsu to sobie myśłę, że mam pewnie większą poduszkę niż spora część społeczeństwa, a oni się nie martwią.

Themotha Próbą załatwianie problemu jakby zawczasu. Przypomnę że problem jest hipotetyczny, wymyślony przez mózg.

Próbowałeś mieć to w dupie?
Złap moment kiedy tak zaczynasz mysleć, i mów sobie że to nie takie ważne, i wymyśl jakąs mądrą regułkę do powtarzania,
coś w stylu:

Aha, znowu mój mózg tworzy hipotetyczne zagrożenie, mam cie draniu.
To nie jest problem, tylko próba rozwiązywania problmów na zapas, he he mój mózg trenuje panikę.
To tylko myśl, nie fakt. Nie działam, nie myslę o tym, dopóki rzeczywiście nie widzę problemu, pierdol się mózgu.
Zajmę się tym, jeśli naprawdę się wydarzy.

Imbryk

Themotha Po wszystkim wracam do domu i…no właśnie, nic nie robię, przepalam czas. Staram się z tym walczyć, ale próbuje znaleźć wspólny mianownik tego typu zachowań. Starość, rutyna, wygoda, izolacja?

Nie wiem czy już Ci to pisałem.

Walczyć z tym bez sensu.

Pochylić się, prawdopodobnie masz wyższy/inny etap rozwoju i inne rzeczy już Cię będą kręcić.

Rutyna to nie jest nic złego.

Ale jeśli chcesz więcej, inaczej, mocniej, słabiej - wiem po sobie, mam teraz taki okres, gdzie określam dalsze swoje plany i “chciejstwa”.

Nowe sporty, nowe towarzystwo albo jego brak, nowa praca może, nowe podejście do zdrowia, więcej medycyny naturalnej, nowe horyzonty, nowi ludzie z innych kosmosów.

Słucham ostatnio na YT sporo takich filmów o stoicyzmie oraz makiawelizmie. Słabej jakości teksty, bo to automatyczne tłumaczenia z angielskiego czytane przez AI, ale koncepcje mające 2500 lat niezmienne.

Polecam przesłuchać kilka godzin takich pogadanek. Albo poczytać stoików, jeśli lubisz i masz czas.

Może wyciągniesz nowe spojrzenie, ja powoli wyciągnąłem. Kilka zdań z wielogodzinnej pogadanki z mądrości sprzed tysiącleci.

Wg mnie warto.

azagoth Próbowałeś kiedykolwiek medytacji?

A próbowałeś zmienić rękę, albo przez szmatę?

Themotha

azagoth Próbowałeś kiedykolwiek medytacji?

Jeszcze nie, ale to pomysł warty rozważenia 🙂

azagoth

Imbryk A próbowałeś zmienić rękę, albo przez szmatę?

Nie bardzo wiem do czego to przypiąć.
Moje pytanie miało praktyczne podstawy - zmagając się po chorobie (a potem po rozwodzie) z podobnym stanem umysłu, właśnie przez codzinną medytację pozbyłem się kołowrotka w głowie.

Imbryk

azagoth Nie bardzo wiem do czego to przypiąć.

Taki głupi żart z mojej strony.

« Poprzednia strona Następna strona »