[usunięty] Napiszesz coś o tym więcej? Mam podobny dylemat i nie bardzo wiem co z tym zrobić. Takie rozważania frajera 😉 Hmm, chodzi o rozstanie majątkowe z ex. Podam przykładowe liczby, bez wchodzenia w wielkie kalkulacje. Po moim frajerstwie i płaceniu za wszystko (remont nieruchomości, kredyt, opłaty) wychodzi, że w czasie związku zapłaciłem powiedzmy 1.000.000 zł za dom i 500.000 za remont, pani nic oprócz “swojego czasu i nerwów”. Ja pracuję i zarabiam, pani nie pracuje, leczy się na kilka chorób i depresji, wszystkie oczywiście ja spowodowałem. (Na nóż też się sam nabiłem, kilkanaście razy panie władzo 😉 Zgodnie z prawem własności oboje mamy 50/50 udziałów w tym 1.000.000, a więc ja mam 500.000 i pani ma 500.000. Remont kosztował 500.000, ja wyłożyłem całość ale wypada zapłacić po 250.000 na łebka. Jednakże, zgodnie ze zdrowym rozsądkiem, matematyką, prawem cywilnym i zwykłą uczciwością, skoro ta pani ma prawo do połowy własności, to ja mam prawo do zwrotu tego, co ta pani miała włożyć a nie włożyła. Pani wisi mi więc 250.000. Pani ma prawo do 500.000, jednakże ja mam prawo do 500.000 oraz zwrotu 250.000. I co mi z tego prawa? Z biednej szarej schorowanej myszki mam ściągać? Niech będzie, że wisi mi dobrego mercedesa C-klasę, ale nie stać jej na rower. Podaruję jej tego meśka, żeby tylko się już ode mnie odpierdoliła. Poradzę sobie, kasa to nie wszystko. Honorowo? Ni chuja - po prostu ekonomicznie. Mógłbym babę ciągać z tytułem wykonawczym przez następne 40 lat. Ale po co to komu? Aha, żeby była jasność - uczciwie, terminowo i w całości spłacam nasze wspólne kredyty u obu naszych rodzin, znajomych oraz w bankach. Wszystkie nasze długi stały się w 100% moimi długami. Nie mam z tym problemu - rozumiem odpowiedzialność solidarną i bez kwęku się wywiązuję. Współkredytobiorczyni ani jej odpowiedzialność dla mnie nie istnieje. Kochanie, jeśli to czytasz - pozdrawiam serdecznie i do zobaczenia na rozprawie :* P.S. To ostatnie zdanie tym “Kochaniem” to sarkazm i figura retoryczna. Nie mam zamiaru się z nią spotykać, zobaczać, umawiać. Potrzebuję tylko wyrok sądu i odpowiedni wpis do księgi wieczystej.

Imbryk To ładnie uczy, że z bankructwa da się wyjść. Porządne bankructwo pozwala docenić życie z zupełnie innej strony i uczy zaradności i wytrwałości. Rozczaruję Cię. Po wyjściu z bankructwa i mocnym stanięciu na nogi szybko się zapomina. Byłem, widziałem. Aktualnie obserwuję u kolegi, który właśnie zbankrutował chyba z 4 raz (tym razem nie ze swojej winy). Jest pełen optymizmu, zamierza szybko wrócić do konsumpcji po stanięciu na nogi. Najbardziej budują sukcesy. Wyjście z bankructwa to wielki sukces. Tego Ci życzę!

Nieogradowany Najbardziej budują sukcesy. Wyjście z bankructwa to wielki sukces. Tego Ci życzę! Wiesz, jestem minimalistą. Pisałem kiedyś. Darmowe meble, tanie auta, tanie mieszkania. Bardzo niskie koszty życia, prawie zero gadżetów. Jestem oszczędny ale ryzykant - tak było całe moje życie. Oszczędzam 12 lat, po czym przsepisuję to na ukochaną, bo miłość. Bankructwo załatwiłem sobie brakiem due dilligence i jednym podpisem na akcie notarialnym oraz decyzją, że ktoś inny, do tego rozchwiany psychicznie będzie zarządzał moim całym majątkiem życia. No jeszcze raz takiego combo błędów nie zamierzam popełniać. Nawet jak mi odbije i powierzę kasę Berniemu Madoffowi, to nie całą i nie z dźwignią. Już nie.

Imbryk Jestem oszczędny ale ryzykant - tak było całe moje życie. A powiedz zatem po co ryzykujesz, skoro nie masz dużych potrzeb? Nie klei mnie się to wcale. Ile jeszcze czasu zajmie Ci spłacenie dlugu?

Jasnie_wielmozny Czego na przykład? No że: Jak jesteś w kropce, zwróć się o pomoc. Wierzyciele zrozumieją Twoje kłopoty ze spłatą, bądź otwarty i mów jak jest. Pomogą, wydlużą termin, pocieszą. Że utrata majątku nie boli tak bardzo, jeśli nie skupiasz się na rozpamiętywaniu błędnych decyzji, tylko intensywnie szulasz rozwiazań ist iejacego zadłużenia. Jestem oszczędny, oszczędzam każdy grosik z wypłaty. To bardzo boli gdy od 2-3 lat co miesiąc odkładam tylko na jedzenie i nie zostaje mi absolutnie nic, bo znika to w kredytach. Obojętnie ile bym nie pracował, nadgodzin nie zrobił u ile nie zarobił - w dzień wypłaty cała kwota znika. Miesiąc w miesiąc, rok za rokiem. A więc zamiast masturbować się tym nieszczęściem, nauczyłem się zarządzania długami, planowania spłat, wyznaczania celów i OLEWANIA tematu przez pozostałe 29 dni miesiąca. Dzieki temu Mam i wikt i opierunek, i wolny czas i spokojną głowę i plany krótkoterminowe i długo. Itd…

Nieogradowany A powiedz zatem Bo lubię inwestować.

Nieogradowany Ile jeszcze czasu zajmie Ci spłacenie dlugu? Myślę że jeszcze max dwa lata. Nie mówię o hipotecznym oczywiście, bo ten to jeszcze 22 🙂

Imbryk Myślę że jeszcze max dwa lata. Nie mówię o hipotecznym oczywiście, bo ten to jeszcze 22 🙂 Długo ale cóż to jest wobec całego życia. Hipoteka normalna sprawa, z czasem waży coraz mniej (podwyżki pensji), spadek też pomaga w rozwiązaniu tego zobowiązania.

Imbryk kto tam prawnika zrozumie. I tu chyba jest pies pogrzebany, co? Czy Wy macie dzieci? A z czego Ona żyje?

@Imbryk Masz współwłasność z gwiazdą w PL a zagranicą również spłacasz jakąś nieruchomość czy wynajmujesz?

Imbryk A co się dzieje z tym domem? Nie lepiej to było sprzedać w cholerę? Bo jeśli dobrze rozumiem, nie korzystasz a spłacasz. To się rzeczywiscie nadaje na oddzielny temat jako przykład złych decyzji, niefartu i tego jak sobie z tym radzić, a po wszystkim jak się podnosić. Dajesz, Imbryk. To jest wiedza z tych niedostępnych w mainstreamie, mało jest miejsc gdzie można sobie otworzyć oczy na możliwe następstwa pewnych decyzji.

Powiedziały jaskółki, że niedobre są spółki.

Imbryk

Powoli mija 6 rocznica rozpoczęcia sporu o dom.

6 lat minęło, ciekawe doświadczenia, nastąpiły we mnie poważne zmiany: strategii, myślenia, przekonań, patrzenia na świat, sądownictwo, prawo, ludzi, banki, kredyty, spłacanie długów.

Jestem dużo spokojniejszy, pozbierany i gotowy na kolejne 6 lat walki.

Nieidealny

Imbryk Jestem dużo spokojniejszy, pozbierany i gotowy na kolejne 6 lat walki.

Zupełnie jak byś się zmienił z nieświadomego, biernego, naiwnego i uwięzionego mentalnie typa..

W pewnego siebie, ogarniętego, spójnego faceta.

Imbryk

To są jaja:

« Poprzednia strona