| Chlopaki wierzycie powrót po latach ? |
|
Cześć Chłopaki
 Nazywam sie Karolina. Pisze tu nie bez powodu, jak większość kobiet, chcę poznać męski punkt widzenia.Mam nadzieje, że mi szczerze, po męsku poradzicie. Ja i on mieliśmy po 24 lata, 2 letni super zwiazek, wspólne spojrzenie na świat, szaleństwa plany jak również plany na założenie rodziny. Jednak .. ja dużo pracowałam, on byl strasznie zazdrosny. Nagle mi odbilo,nie mogłam już tego wytrzymać i zaczęłam wymyślać kłótnie, on obiecywal poprawę, zmienil sie, starał sie pół roku. Jednak ja dalej brnęłam w awantury. Zachowywałam sie okropnie. Mówiłam, że nic nie czuję, ze to nie ma sensu. W końcu zerwaliśmy w kłótni. Minęło 6 lat. Wyjechałam do Niemiec, byłam w związku, próbowałam żyć dalej. On to widział ( zdjęcia na facebooku). Zmieniłam się diametralnie, wydoroślałam. Wiem, że to była moja wina i to ja go zraniłam. Jednak nigdy mu tego nie powiedziałam, a przez tyle lat go kochałam, żałowałam i było mi wstyd. Jednak nie umiałam sie odezwać, porozmawiać. Wiem, że on ma wysokie ego i zapewne mnie wyśmieje. Chłopaki szczerze.. I dobrze mi tak! Trzeba było nie odwalać lub wcześniej sie wysilić ? Czy jednak coś zadziałać? Czy Wy jako faceci wyobrazacie sobie sytuację, ze po 6 latach odzywa sie laska, Wasza pierwsza miłość, ktora z Wami zerwała i naruszyła Wasz honor ? Te kilka lat nie odezwał sie ani razu..czy to już nie jest odpowiedź na moje pytanie ? Nie bądźcie pobłażliwi, należy mi się.. Pozdrawiam i bądźcie zdrowi w tych ciężkich czasach ! Kara 
Akurat brak kontaktu to nie kwestia honoru, czy dumy. Niektórzy po prostu patrzą cały czas przed siebie i zamknięte rozdziały co najwyżej wspominają.
Pojawi się kontakt - dobrze. Nie ma kontaktu - też dobrze. Takie jest moje zdanie, dlatego odzywasz się do niego, inicjujesz spotkanie i masz czarno na białym, co robić dalej.
"Nie możesz pozostawić wszystkiego losowi. On ma wiele do zrobienia. Czasami musisz mu pomóc. " - Leonardo da Vinci
|
| Użytkownicy przeglądający ten wątek: |
| 1 gości |
