Moje ostatnie rozmowy z różnymi znajomymi utwierdzają mnie w przekonaniu, że wszyscy uczestniczymy w zbiorowym kłamstwie, daliśmy się zwyczajnie wydymać. Związek mający dać nam szczęście, spełnienie. Miłość romantyczna, aż po grób, bezwarunkowa, dwie połówki jabłka, i żyli długo i szczęśliwie. Wielkie, trwające aż do śmierci uczucie, lojalność, bezinteresowność, rezygnacja z siebie dla drugiego człowieka. Wierność i uczciwość będące fundamentem relacji. Zakochanie jako wstępna faza miłości. Wszystko do śmieci. No bo w kim tak naprawdę się zakochujemy? W drugim człowieku czy w tym, co on sobą reprezentuje, w pewnym zestawie jego cech? Jeśli to drugie to mając przed sobą dwie osoby o podobnej charakterystyce, moglibyśmy się w zasadzie pokusić o rzut kostką i losowo wybrać obiekt naszego “zakochania”. A może po prostu zakochujemy się w osobie, przy której czujemy się dobrze sami ze sobą, przy której możemy wyrażać w najpełniejszy sposób samych siebie? Zawsze chodzi o nas i pewien nasz wewnętrzny stan, nie o drugiego człowieka - on jest tylko środkiem do celu. Bo czy my faktycznie widzimy tą drugą osobę? My jej przecież kompletnie nie znamy, wiemy o niej tak niewiele, tak wiele sobie dopowiadamy bazując na ideałach, które mamy w głowie. Moim zdaniem bez idealizacji nie ma zakochania, my chcemy kochać kogoś wyjątkowego - i tak też postrzegamy obiekt naszych uczuć, mimo, że to obiektywnie zwyczajna osoba. To utwierdza nas w często nieuświadomionym przekonaniu, że sami jesteśmy wyjątkowi. Sami lubimy być kochani i wyjątkowi w oczach drugiej osoby. No ale jakże wspaniale się przy tej osobie czujemy! To musi być miłość! Problem w tym, że w momencie nieuniknionego osłabienia działania fenyloetyloaminy zaczyna się przed nami “pokazywać” prawdziwy człowiek, dostrzegamy wyraźnie jego wady, jego aktualny obraz nie pokrywa się z obiektem, w którym się zakochaliśmy (ten istniejący jedynie w naszej głowie obiekt “pomoże” nam wytrwać w relacji - będziemy za nim tęsknić, będziemy wymuszać na partnerze, żeby się zmienił, żeby się do tego obrazu dostosował, będziemy go gromić za to, że już nie jest taki jak kiedyś - że jest tylko zwyczajnym sobą, a nie ucieleśnieniem naszych wyobrażeń). Nie będziemy zdawać sobie sprawy z tego, że ten obraz był jedynie mirażem, czymś, co sobie uroiliśmy. I tak wygląda zdecydowana większość związków po etapie zakochania - on narzeka na nią, a ona na niego. Każde ma w głowie swój obraz idealnego partnera, w niczym nieprzypominający osoby, z którą jest w związku. Nic nie wygląda jak hollywódzki film. Nie ma fajerwerków, jest nudno, schematycznie, zero zaskoczenia, przewidywalność. Gdzie to szczęście, gdzie to spełnienie? Biologia zaczyna upominać się o swoje, inne osoby stają się w naszych oczach atrakcyjne, ciągnie nas do nich. Jesteśmy w stanie permanentnej walki między wpojonymi nam zasadami moralnymi a biologią, pociągiem seksualnym. Czujemy się jak w klatce aż do momentu, gdy coś w nas pęknie i kończymy relację w ten czy inny sposób. Tak, to gorzki obrazek. Daliśmy się nabrać. Celem związku nie jest bowiem zapewnienie jednostce szczęścia, spełnienia, stałego dostępu do seksu (jakby nie było to możliwe bez relacji), spokoju, ekscytacji, przyjemności. Celem związku jest wyłącznie spłodzenie i wychowanie potomstwa . Nic więcej. Gwarancją tego są przepisy prawa i zasady “moralne” - osoba porzucająca rodzinę spotyka się z szeregiem nieprzyjemności, społecznym napiętnowaniem. Związek ma być przewidywalny, nudny, im więcej rutyny i mniej dram tym lepiej - bo to najlepsze dla rozwoju dziecka. Masz przedłużyć gatunek. Ktoś może napisać, że są kobiety, które nie chcą mieć dzieci, a pragną związku. Poznałem ich w życiu mnóstwo i nigdy takiej nie spotkałem. NIGDY. Owszem, miałem do czynienia z wieloma kobietami, które MÓWIŁY, wręcz ZARZEKAŁY się, że nigdy dzieci mieć nie będą - były bardzo różne, a to co je łączy obecnie to fakt, że mają dzieci. Kobieta szuka “poważnego” związku w zdecydowanej większości przypadków po to, by spłodzić potomstwo. Jesteśmy egoistami, wszystko co czynimy w odniesieniu do innych ludzi opiera się na jakimś bardziej lub mniej subtelnym oczekiwaniu. Miłość romantyczna nie istnieje - istnieje wyłącznie kalkulacja, decyzja, wybór, nie mające nic wspólnego z przemijającymi, niestałymi uczuciami. Dodam, że jest to wybór wbrew biologii, bo pożądanie się wypala, a w związku z tym, że jesteśmy zwierzętami będziemy to pożądanie odczuwać, tyle, że już do innych osób - tak jesteśmy zaprogramowani, temu służy zakochanie - wyidealizować kogoś, odpalić hormony, spłodzić z nim dziecko, a potem powtórzyć schemat z kimś innym, kto ma nam zapewnić “szczęście” - permanentny stan błogiej przyjemności, nieznany życiu. Życie nie dba o nasze związki i o nasze szczęście. Dlatego też mówi się, że w życiu faceta są trzy fazy: Faza A. Kocham wszystkie kobiety Faza B. Kocham tylko jedną kobietę Faza C. Znów kocham wszystkie kobiety, z wyjątkiem tej jednej Temat założyłem także dla siebie, bo moja podświadomość nie jest wolna od disneyowskich bajek i muszę stale przypominać sobie podstawowe prawdy.

Kolejny świetny wpis @Johnny . Rewelacja. 100% racji -a piszę z perspektywy mężczyzny, który wchodził w małżeństwo dość cynicznie, jak na opisany przez ciebie wzorzec - właśnie z zamiarem spłodzenia i wychowania dziecka w stabilnej relacji. Tak jak napisałeś: Johnny moja podświadomość nie jest wolna od disneyowskich bajek i muszę stale przypominać sobie podstawowe prawdy.

Johnny Jesteśmy egoistami To, w ogólnym i skrótowym przybliżeniu, kwintesencja ludzkości. Dość często to powtarzam w swoim otoczeniu i równie często się spotykam ze zdziwieniem. Gdy mówię, że jestem egoistą ludzie dziwnie na mnie patrzą. A ja uparcie powtarzam, że owszem jestem. I, że każdy z nas jest egoistą. Tu pojawiają się różne głosy odnośnie ideologii i hasła jakiejś ochrony np planety czy życia. Bzdura… Każdy z nas jest egoistą. Każda ideologia jest podparta własnymi pobudkami. Bronimy tego w co wierzymy bo to jest ‘nasza’ wiara. To, że jeszcze ktoś inny wierzy w to samo, tylko potęguje tą wiarę, bo mamy popleczników. A nawet jeśli nie wierzymy w coś a to popieramy to również robimy to z egoistycznych pobudek. Wybacz @Johnny za tak wybiórczy cytat ale temat strasznie obszerny a to coś napisał jest tak ludzkie, że niemal mi obce. 😉

Dlatego trzeba się obruchać przed poważniejszymi związkami, pozwala to docenić zalety stabilności i przewidywalności w kontrze do w gruncie rzeczy bardziej nudnego uganiania się za kolejnymi dupami - to drugie nic nie wnosi do życia, oprócz może ekscytacji wynikającej z nowości, które się na początku odkrywa, a gdzieś tak po 10 przestaje to jakoś specjalnie jarać. Kurwens, to było długie zdanie.

leto Dlatego trzeba się obruchać przed poważniejszymi związkami U mężczyzn brak obruchania się przed poważniejszymi związkami, to główna składowa kryzysu wieku średniego potem

Z perspektywy 38 letniego użycia i dwóch poważniejszych związków, mnóstwa obserwacji, popełnionych błędów, ale i pięknych wspólnych chwil związek dla samego przedłużenia gatunku to kierat. Nie mam dzieci, nie planuję i nie wyobrażam sobie być z drugą osobą tylko dla zapłodnienia, odstawienia tego całego szajsu dla dobra gatunku i tyle. Zgodzę się, że jest dużo mitów, które wykreowały w ludziach niewłaściwe projekcje odnośnie związków, uczuć, wzajemnego egzystowania na codzień, ale intymna relacja dwojga osób to dla mnie wciąż wartość bardzo ważna. Wielokrotnie mówi się, że budując szczęście w oparciu głównie o drugą osobę, prosisz się o nieszczęście w swoim życiu. To prawda, że trzeba być szczęśliwym przede wszystkim ze sobą, ale nikt mi nie powie, że przeżywanie pięknych chwil życia, ale i tych mniej miłych, tylko ze swoim “ja” jest świętym Graalem życiowego spełnienia. Problem też w tym, że ludzie dzisiaj nie chcą budować wzajemnej relacji. Chcą jak mieć gotowca - jak żarcie w plastikach, jak samochód na giełdzie, wsiadam i jadę. Jak się będzie sypać albo się znudzi to wymienię. Nikt nie powiedział, że związek to filmowa sielanka, to raczej sztuka kompromisów. Johnny tak jesteśmy zaprogramowani, temu służy zakochanie - wyidealizować kogoś, odpalić hormony, spłodzić z nim dziecko, a potem powtórzyć schemat z kimś innym, kto ma nam zapewnić “szczęście” - permanentny stan błogiej przyjemności, nieznany życiu. Życie nie dba o nasze związki i o nasze szczęście Pomijam kwestie zakochania, bo już nawet 30 letni człowiek powinien mieć tę kwestię wyjaśnioną - hormonalny haj, nie ma co na tym okresie, skądinąd przyjemnym, wyprowadzać jakichś poważniejszych wniosków. Nikt nie zapewni permanentnego szczęścia, bo my sami sobie, nasze życie nie jest w stanie dać nam dłuższych okresów szczęścia. Życie to głównie rutyna i z tym należy się pogodzić. Tak nasz mózg funkcjonuje, że adaptuje się do rzeczywistości i jakkolwiek nie próbujemy jej dostępnymi środkami zaczarować to i tak wyjdzie rutyna. A my jakimś cudem uwierzyliśmy, że związki posiadają jakąś magiczną moc, które tw rutynę znacząco ubogaci.

Ja od siebie dorzucę jeszcze jedno dość spore kłamstwo, że miłość jest bezwarunkowa, nie nie jest, kochamy za coś. Czasem pojawia się głos, że pomimo czegoś, ale to tylko nasza racjonalizacja, która nam mówi, że ta wada, która nam przeszkadza stoi niżej w hierarchii niż to za co tak naprawdę kochamy. Polecam taką pewną książkę: The Lies We Live By: The Art of Self Deception Nie wiem czy jest wersja Polska

KimUnJest Nikt nie zapewni permanentnego szczęścia, bo my sami sobie, nasze życie nie jest w stanie dać nam dłuższych okresów szczęścia. Życie to głównie rutyna i z tym należy się pogodzić. KimUnJest A my jakimś cudem uwierzyliśmy, że związki posiadają jakąś magiczną moc, które tw rutynę znacząco ubogaci. KimUnJest to kierat Głównie KimUnJest Pomijam kwestie zakochania, bo już nawet 30 letni człowiek powinien mieć tę kwestię wyjaśnioną - hormonalny haj, nie ma co na tym okresie, skądinąd przyjemnym, wyprowadzać jakichś poważniejszych wniosków. Mężczyźni moim zdaniem nie w mniejszym stopniu są zaprogramowani na dążenie do bezwarunkowej, mitycznej, romantycznej miłości po sam grób Sam się na tym kilka lat temu złapałem Jest to wierutna bzdura, podparta programowaniem kulturowym i w dodatku bardzo szkodliwa, szczególnie dla osób mało świadomych platformy związkowej, czyli tych bez doświadczenia i obruchania jak wyżej zaznaczył @leto

O to jest też świetne co @Themotha wrzucił - dla wielu związek jest ucieczką od rzeczywisti, która trudno zaakceptować. Tymczasem związek może się momentami okazać jeszcze trudniejszą rzeczywiścią, z którą trzeba się mierzyć. Świetny temat @Johnny poruszył, bo w dużej mierze rozprawia się z mitami, a to chyba dla zdrowego związku ważniejsze, być mieć świadomość czym związek nie jest.

KimUnJest O to jest też świetne co @Themotha wrzucił - dla wielu związek jest ucieczką od rzeczywisti, która trudno zaakceptować. Grunt to pozbyć się złudzeń co do życia. Los sukcesywnie to robi, ale My nie akceptujemy tych lekcji, stąd wchodzimy w te same relacje i popełniamy te same błędy Bo dla Nas ważniejsze jest emocja, ta obecna i ta którą mamy doświadczyć w przyszłości, na podstawie wykreowanego przez siebie scenariusza Johnny I tak wygląda zdecydowana większość związków po etapie zakochania - on narzeka na nią, a ona na niego. To nie tylko efekt zejścia hormonów, ale i kłamstwa na którym budowało się siebie i iluzję na samym początku By się oczywiście lepiej sprzedać Potem okazuje się że druga strona udawała, więc się wkurwiasz, bo nikt nie lubi być wyjebany w dupala

JAL z perspektywy mężczyzny, który wchodził w małżeństwo dość cynicznie Nie cynicznie, a “mądrze”. Cortazar I, że każdy z nas jest egoistą Ma to niestety zabarwienie pejoratywne, ludzie są oburzeni, gdy nazywa się ich w taki sposób. My lubimy się okłamywać i mieć o sobie dobre zdanie. leto Dlatego trzeba się obruchać przed poważniejszymi związkami Nie przeceniałbym siły “obruchania się”. Mam kilku znajomych, którzy za młodu ruchali co popadnie, a teraz są w stabilnych relacjach i zdradzają swoje żony - wciąż nie są w stanie docenić stabilności i przewidywalności, które zapewniają im ich związki, szukają “czegoś więcej”, czego oczywiście nigdy nie znajdą. Ja też nie potrafię cieszyć się rutyną i spokojem i osobiście upatruję przyczyny tego we własnym dzieciństwie, które było cholernie niestabilne i nieprzewidywalne - dlatego dbam o to, by córka dorastała w przewidywalnym, nudnym środowisku i miała inaczej niż jej pojebany stary. KimUnJest związek dla samego przedłużenia gatunku to kierat No ale przecież nie wyklucza to tego, żeby swoją partnerkę lubić, mieć z nią o czym rozmawiać, mieć wspólne poglądy na życie i tak dalej. Oczywiście zdarzają się związki typowo “techniczne”, które tworzą zupełnie obcy sobie ludzie, ale chyba zgodzimy się, że nie są to optymalne warunki dla rozwoju dziecka. Z ciekawości - ile lat ma Twoja partnerka? KimUnJest Problem też w tym, że ludzie dzisiaj nie chcą budować wzajemnej relacji Bo kompromis boli, to przecież rezygnacja z części siebie w imię wydawałoby się “wyższego” dobra - udanego związku, który w zamyśle ma nam coś “dać”. I tu moim zdaniem tkwi kluczowy błąd, bo związek nie jest źródłem szczęścia - ono jest w nas, a im mniej “ja” tym mniej szczęścia. Wielu ludzi (w tym ja z przeszłości) potrafi mocno zrezygnować z siebie, by związek funkcjonował dobrze - torpedować własną seksualność, by zrównać się z własnymi potrzebami z partnerem, nienawidzić własnych impulsów, które “zagrażają” relacji. A kluczem jest właśnie ich akceptacja i szczera rozmowa z partnerem - jeśli będzie mądry to postara się nas zrozumieć. Ogólnie to “zrozumienie” jest tu słowem - kluczem, nie kompromis. Z ważnych dla nas rzeczy nie możemy rezygnować dla związku. Reflux miłość jest bezwarunkowa To chyba najbardziej szkodliwy mit. Dorosła miłość to interes, kochamy za “coś”. Nikt nie potrafi kochać bezwarunkowo - to całkowicie normalne. KimUnJest związek może się momentami okazać jeszcze trudniejszą rzeczywiścią, z którą trzeba się mierzyć Związek pokaże Ci o Tobie więcej niż jakakolwiek praca samorozwojowa wykonana w samotności. Uwypukli Twoje schematy, pokaże Ci Twój brak asertywności (bo w związku trzeba być asertywnym, inaczej będzie źle), nieumiejętność wyrażania złości lub wręcz przesadną agresywność. I wiele innych, ważnych rzeczy. Tak jak napisałeś - związek to twarde zderzenie się z rzeczywistością. Themotha By się oczywiście lepiej sprzedać Moim zdaniem nie ma od tego ucieczki, gdy bardzo nam zależy. Choćby człowiek wykonał niewiarygodną pracę nad sobą zawsze na pewnym poziomie będzie się bać odrzucenia ze strony osoby, która z jakichś nieznanych mu powodów stała się dla niego ważna.

Kłamstwa i mity na temat związków i miłości

Antoniusz

Yolo Prawda, ale tu nie o to chodziło. Oni raczej nie byli zainteresowani udzielaniem rad.

Blog Milroha był konkretny i moim zdaniem nietuzinkowy :>

Themotha

Rozwiany a czego oczekujesz od forum internetowego jak nie dyskusji i wpisów.

Rozwiany Nie da się ukryć, że swoimi wpisami przyciągali uwagę.

Czytaj ze zrozumieniem 😉

Rozwiany

Nieogradowany prostu napiszę nazwę tego bloga bez żadnej reklamy

Johnny Co tam w ogóle u Ciebie słychać, Milroh?

Serio Hodowca to Milroh?

Nieogradowany

Rozwiany Serio Hodowca to Milroh?

któż tak twierdzi poza tobą?

Rozwiany

@Nieogradowany
no np @Johnny

Nieogradowany

Rozwiany no np @Johnny

dżony już został przez @Yolo wyjaśniony. przestał być tym samym wyrocznią. musisz poszukać nowego bóstwa!

Johnny

Nieogradowany musisz poszukać nowego bóstwa!

Dokładnie @Rozwiany, takie pytania to do kogoś, kto jeszcze nie został wyjaśniony.
Ja jestem tylko pospolitym przegrywem, ze mną co najwyżej na divy możesz pójść.

Loctis

Sorry, ale jak kliknąłem w dzwoneczek, to zauważyłem ponad 12 powiadomień i nie mam na tyle czasu i chęci by na każdy z post z osobna odpowiadać.

Mogę jedynie napisać że nie jestem z żadną z wymienionych osób do której zostałem porównany.
Moja opinia jest szczerym zdaniem osoby, która nigdy nie była związana z tym forum, nie zna tutejszych userow itd.

Nieogradowany

Johnny Ja jestem tylko pospolitym przegrywem, ze mną co najwyżej na divy możesz pójść.

ale musi płacić też za ciebie! znaczy się nie za divę dla ciebie, tylko za twoje towarzystwo, ceń siem!

KptSkok

Antoniusz Kurw……. @KptSkok kto nie wysyła kutasa swoim dziewczynom ….ten Ciota !
Rano robię to codziennie, niech dziewczyna tęskni za tą energią.

Uff, na szczęście nie jestem ciotą (a nawet Ciotą przez wielkie C) bo zdarzyło mi się słać zdjęcia prącia!
Otrzymywałem też tzw. nudeski. Pierwszy raz chyba w czasach studenckich. Leżałem w szpitalu (operacja tarczycy) a przyszła małżonka przysłała mi na pocieszenie cycki! Bardzo mnie to wtedy podkręciło.
Z czasem jednak wszystko się opatruje. Ciała, ludzie, doznania.
Łapię się teraz na tym, że chcę napisać do byłej. To głupie, bo niczego mi do szczęścia w sferze Erosa nie brakuje. a ciągnie mnie do nowych podniet. Niekoniecznie lepszych, to chodzi o nowość.

leto

KptSkok napisać do byłej

nie rób tego, jest stara, brzydka i gruba

Antoniusz

Johnny Liczyłem na to, że dojdziemy do wspólnych, głębokich wniosków, ciekawych przemyśleń.

Czas kasować konto na forum 😄 starzejemy się, przyjdą młodzi i nam wyjaśnią.

KptSkok Otrzymywałem też tzw. nudeski.

Conratulations przez duże C ! Fajny strzał dopaminy ?

KptSkok

leto stara, brzydka i gruba

Stara… starsza ode mnie o rok. Ciekawe jest to, że trzy moje wieloletnie partnerki były właśnie o tyle starsze i jakoś służy mi ta różnica wieku.
Wszystkie są bardzo atrakcyjnie fizycznie. Mentalnie - tylko jedna z nich. Jedna była zawsze zołzą (po 5 latach dałem sobie spokój) druga była miła, ale dość trywialna. A trzecia do dziś jest… nie będę wychwalał 😉
Małżonka z kolei jest młodsza i jakoś nie zdało to egzaminu.

leto

KptSkok Wszystkie są bardzo atrakcyjnie fizycznie.

Jeśli sam masz 20 lat, to jest to możliwe. LOL

Baelish

Themotha ktoś puścił bąka

Kto czuje, ten produkuje.

Themotha

Baelish

Tez poczułeś…i polubiłeś woń

KptSkok

leto
Mam 41 lat. Powątpiewasz w to, żeby 42 latka mogła być atrakcyjna? Szczupła, z fajnym ciałem?

leto

KptSkok Powątpiewasz w to, żeby 42 latka mogła być atrakcyjna?

Rzecz gustu, jak wszystko! Dla niektórych - być może nawet dla większości 🤔 - 24 > 42

Johnny A jakie macie zdanie na temat srania?

Johnny wstawaj

Nieogradowany

KptSkok Mam 41 lat.

Starość nie radość, teraz już z górki będzie, przyjmij moje kondolencje!

Johnny

A jakie macie zdanie na temat srania?

Kurwa, a miało być ambitnie, o miłości, związkach.
Liczyłem na to, że dojdziemy do wspólnych, głębokich wniosków, ciekawych przemyśleń.
Czego tu kurwa nie było - ponarzekaliśmy na społeczeństwo, kulturę lajków, zdążyłem się pokłócić kilka razy z @Yolo , obgadaliśmy VD i HK, a teraz prowadzimy dyskusję o pierdzeniu.

Tak, wszystko poszło zgodnie z planem.

Nieogradowany

Johnny Tak, wszystko poszło zgodnie z planem.

przecież to ty dzwonisz!

Baelish

Johnny A jakie macie zdanie na temat srania?

Myslę że jak ze związkami, i miłością - istnieją na jego temat kłamstwa i mity!

Themotha

Johnny A jakie macie zdanie na temat srania?

Johnny o miłości

Miłość i sraczka, przychodzą znienacka

KptSkok

leto Rzecz gustu, jak wszystko! Dla niektórych - być może nawet dla większości 🤔 - 24 > 42

Tak, zgadzam się- co kto lubi.
Ja mam akurat takie wrażenie, że kobieta starsza jest bardziej siebie świadoma, a zarazem i bardziej odważna, perwersyjna, skłonna dać się ponieść fantazji, popuścić wodze i oddać się. Bo już w tym wieku wiemy, że szkoda czasu i życia na wahania, względy, obawy i uprzedzenia.
Z moich byłych z czasów do małżeństwa tylko jedna była perwersem…

Sydney

Widzę, że z bajeczek na temat miłości przeskakujemy na baji o Yeti i jednorożcach…. XD

Co tu się odpierdala to ja nawet nie. xD

Themotha

Johnny Liczyłem na to, że dojdziemy do wspólnych, głębokich wniosków, ciekawych przemyśleń.

Proszę bardzo

Z własnego podwórka

Zauważyłem że cała ta praca nad sobą to nic innego jak powrót

Powrót, to znaczy cofniecie się do samego początku i na nowo zaliczenie tych wszystkich pit stopów w których zjebaliśmy

A zjebaliśmy bo mieliśmy chujowe oprogramowanie, albo ktoś nas źle pokierował

U mnie dzieje się to w ten sposób że los podsyła mi wyzwania, które finalnie są jakbym deską ratunku, bym znowu doświadczył tego samego, co wcześniej, wtedy kiedy coś się zjebało na okrążeniu (ale w innej formie) bym mógł teraz postąpić słusznie, czyli w zgodzie ze sobą i wyprowadzić pojazd na prosto

I tak małymi kroczkami

Warto być uważnym i czujnym

Doświadczenie i działanie, przyklepuję i tworzy nowa drogę myślenia

Antoniusz

Themotha Powrót, to znaczy cofniecie się do samego początku i na nowo zaliczenie tych wszystkich pit stopów w których zjebaliśmy

Zauważyłeś że powtórzenie pewnych rzeczy 5 lat temu a obecnie to dwie różne bajki?
To tak jakby mieć wgląd w swoją przeszłość i zrobienie czegoś zupełnie inaczej (zazwyczaj lepiej niż poprzednio).

« Poprzednia strona Następna strona »