Tekst skopiowany z fb Zygmunta Miłoszewskiego jest cytatem, nie moją wypowiedzią Od kilku dni możecie Państwo przeczytać, jak to „źli artyści” chcą „okraść biednych ludzi”, poprzez „narzucenie nowego podatku”. Jest to wierutna bzdura, kampania dezinformacji finansowana przez brutalne i chciwe lobby producentów i importerów sprzętu elektronicznego, które uparło się, że Polska będzie białą mapą na mapie Europy (i świata) i że nigdy przenigdy ta branża nie zgodzi się na istniejącą od dekad tzw. opłatę reprograficzną, z której chcemy sfinansować składki ubezpieczeniowe dla najuboższych artystek i artystów. Oczywiście wiemy, że spokojne tłumaczenie trudnych spraw w 2021 roku, kiedy z drugiej strony armia trolii kolportuje nienawistne bzdety (patrz ilustracja) to totalny bezsens, ale ponieważ jesteśmy bezsensownymi działaczami społecznymi, więc razem z Jackiem Dehnelem tłumaczymy jak jest naprawdę. Artyści żyją, jak prawie wszyscy, z pracy. To znaczy piszą, rzeźbią, malują, komponują, grają na instrumentach i w teatrze – i to sprzedają. Tak, jak sadownik, który sadzi, kopie, opryskuje, zbiera, a potem to sprzedaje. Chcesz mieć jabłko, to musisz je sobie kupić od sadownika. Tyle, że dzieło artystyczne jest wyjątkowym towarem, który praktycznie się nie zużywa; jabłka czy drinka nie skonsumujesz po raz drugi, książkę może czytać wielokrotnie kilka osób; czternaście osób nie zje jednego kawałka tortu, a mogą obejrzeć razem film. I tak dalej. Twórczość różni się od jabłek również w ten sposób, że można ją reprodukować. I z tego wyrasta prawo autorskie: chodzi o to, żeby na tej pracy zarabiał ten, kto ją faktycznie wykonuje, a nie cwaniak, który wchodzi na gotowe przez dziurę w płocie i sprzedaje zajumane – to jest piractwo. Jednak nie każde kopiowanie jest piraceniem, istnieje bowiem dozwolony użytek własny. Przez wiele lat wyglądało to zupełnie inaczej: jak ktoś chciał sobie skopiować na własny użytek jakieś dzieło, musiał sobie przepisać ręcznie książkę, odrysować obrazek albo, bo ja wiem, zwołać kolegów i wspólnie sobie nagrać tę piosenkę. Technologia jednak się zmieniała – weszły magnetofony, kserokopiarki, przegrywanie kaset video i wypalanie płyt CD – a w końcu wszechświat internetowo-elektroniczny. Okazało się, że dzięki przemianom świata można uzyskać identyczną z oryginałem kopię przy niemal zerowym wysiłku. I teraz były dwie drogi: jedna absolutyzowałaby prawa autora. Tylko autor ma prawo autoryzować kopie, za każdą z nich trzeba płacić, każde skopiowanie pliku czy ścieżki dźwiękowej byłoby przestępstwem ściganym karnie, jak piractwo. Druga mówiła: hola, hola. Jednak jest społecznie fajnie, kiedy właściciel płyty może sobie zrobić duplikat nie do handlowania na bazarku, tylko na wszelki wypadek (albo do puszczania w samochodzie); że może książkę czy płytę nie tylko pożyczyć cioci czy przyjaciółce, ale nawet ją im w prezencie skserować czy przegra. Autorom zatem ograniczono ich prawo do decydowania o wykonywaniu takich kopii, równocześnie jednak rozumiano, że po części prowadzi to do ograniczenia zarobków z ich pracy. Wprowadzono zatem kompromisowe rozwiązanie: artyści nie mogą prawnie zakazać wykonywania takich kopii, ale w zamian za to dostaną minimalne ryczałtowe opłaty (w polskim prawie to do 3%) z różnych urządzeń i nośników służących do legalnego kopiowania, przetrzymywania i odtwarzania legalnych kopii. To nie jest podatek, te pieniądze nie trafiają do budżetu, tylko rekompensata, która ma docierać bezpośrednio do społeczności artystów przez organizacje zbiorowego zarządzania. Taka umowa społeczna. Istniejąca – dodajmy – na wszystkich kontynentach, w prawie wszystkich państwach uznawanych za rozwinięte, i to istniejąca od wielu dekad. W całej Unii Europejskiej oczywiście zmiany technologiczne wprowadzały przez lata rozszerzanie przepisów. Polska, kraj z dykty, tektury i cynfolii po goździku biało-czerwonym, jest bodaj jedynym, gdzie lobbyści wielkich korpo produkujących i obracających sprzętem działali tak skutecznie, że do dziś opłata reprograficzna nadal obowiązuje m.in. za kasety VHS, kasety magnetofonowe czy faksy, ale nie obejmuje urządzeń, na których od dawna oglądamy, odtwarzamy, czytamy: tabletów czy smartfonów. Ma to mniej więcej taki sens, jak gdyby podatnik miał prawo do ulgi podatkowej za internet, ale tylko jeśli korzysta z niego na ZX Spectrum lub Atari. A zatem: przez lata artyści nie otrzymywali znacznej części należnych im pieniędzy z tytułu ograniczenia ich praw autorskich. Jeśli zatem teraz ktoś krzyczy, że artyści „chcą okradać ludzi” to albo nie ma pojęcia i łyka jak pelikan narrację korporacyjnych spindoktorów, albo też cynicznie robi to na ich zlecenie. Jeśli ktoś tu był „okradany”, to właśnie artyści przez korpo, które stać było na lobbing. * Dziś rozmawiamy o opłacie reprograficznej, ponieważ w Polsce artyści – w przeciwieństwie do wielu innych krajów Unii – nie mają swojego systemu ubezpieczeń społecznych, który uwzględniałby specyfikę zawodu. Jeśli ktoś nie jest emerytem, nie ma etatu ani też nie jest ubezpieczony przy żonie czy mężu, bardzo często w ogóle nie jest ubezpieczony – bo po pierwsze praca artystyczna jest od lat najgorzej opłacaną gałęzią gospodarki i na ubezpieczenie go nie stać. A po drugie specyfikę pracy projektowej, w której zarabia się czasami raz na kilka lat, ciężko wpasować w schemat działalności gospodarczej. Dlatego też, we współpracy środowiska z Ministerstwem Kultury, stworzyliśmy Ustawę o Uprawnieniach Artysty Zawodowego, która włączy artystów do systemu ubezpieczeń. W skrócie zawodowi artyści płacą sobie sami składki odrobinę niższe niż przedsiębiorcy, a ubożsi dostają do tejże składki dopłatę. Zależało nam, żeby te dopłaty do ubezpieczeń nie pochodziły z budżetu, bo dość już mamy słuchania o tym, jak to „pasożytujemy” i żebyśmy się „wzięli do porządnej pracy”. Nie jesteśmy zatem jak rolnicy z KRUSem, jak służby mundurowe czy księża z ich funduszem kościelnym, czy przedsiębiorcy z „małym ZUSem”. Wszystkie wyżej wymienione i inne grupy mają swoje zusowskie przywileje finansowane przez budżet. Nasz system ma być finansowany nie z podatków, tylko właśnie z tych pieniędzy, które nam się należą, a których od lat jesteśmy w znacznej części pozbawiani: z rozszerzonej na nowe urządzenia i nośniki opłaty reprograficznej. Jest to rozwiązanie eleganckie, społecznie odpowiedzialne, wspomagające potrzebujących, a nie nieliczną grupkę dobrze zarabiających (artyści zarabiający średnią krajową i lepiej na tych dopłatach nie skorzystają). A przede wszystkim: fundujemy je sobie za swoje, nie za cudze. Państwo, aktualizując opłatę reprograficzną, po prostu przywraca należne nam pieniądze. I pozwala nam przeznaczyć je na pomoc dla najbardziej potrzebujących w naszej grupie zawodowej, czyli ludzi żyjących za kasę poniżej (nieraz: grubo poniżej) średniego miesięcznego wynagrodzenia. A nie Maryli Rodowicz, Zenka Martyniuka, Patryka Vegi. Czy podpisanych poniżej. Musimy się też odnieść do zarzutu, że jeśli firmy zostaną zmuszone uiszczać opłatę, to ceny sprzętu poszybują w górę, dzieci nie będą mogły chodzić do szkoły online i w ogóle armageddon. Jest to taka sama prawda, jak straszenie kilka lat temu, że po wprowadzeniu opłaty ekologicznej pralki zdrożeją, a ludzie będą chodzili z brudnymi gaciami nad Wisłę. Uiszczanie opłaty (w projekcie ustawy maksymalnie 4 proc. ceny hurtowej) każdy koncern technologiczny ma wkalkulowany w biznes, tak samo jak VAT, podatek dochodowy i koszt mikroprocesora – i wszędzie płacą, rozumiejąc, że bez naszej pracy ich urządzenia znacznie tracą na atrakcyjności. Zabawne, że na polskich stronach Apple’a widnieje informacja, że „cena urządzenia zawiera stosowne opłaty na rzecz organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi”. Bo nikomu nie przyszło do głowy, że wielka gospodarka Unii Europejskiej robi najbogatszym, najpotężniejszym, najbardziej upasionym na pandemii korpo świata prezent kosztem swoich obywateli. Jacek Dehnel i Zygmunt Miłoszewski

Pamiętam, jak kilkanaście już lat temu polemizowalem ze znajomym, który twierdził, że póki coś jest w internecie (filmy, książki, gry), staje się “dobrem kulturowym” i nikt nie ma prawa żądać od niego za to pieniędzy. Także kultura jest za darmo, a jednak nie rozdają jej na ulicy. xD

Ustawa reprograficzna

LaLibertine

Ja, lewak, komunista, oświecony absolutysta w duchu liberalizmu konserwatywnego oświadczam że prawo własności intelektualnej twórcy do dzieła, jest ważniejsze niż czyjeś wyłączne prawo do używania samochodu. Samochód zabiera miejsce, i tworzy spaliny. Sztuka tworzy kulturę, tożsamość i dziedzictwo. W Polsce bez tysiąca samochodów nie zmieniłoby się nic. Polska bez chociażby Sapkowskiego byłaby zupełnie inna.

Ola

Z tekstu wynika (i doczytałam też w internecie), że rzeczywiście opłata reprograficzna obowiązuje na magnetowid, radiomagnetofony, kasety VHS i VHS/D oraz kasetę magnetofonową. I jak wtedy, gdy te nośniki były popularne, pieniądze z opłaty były transferowane do artystów?

Baelish

Duża część obecnej sztuki to śmieci, i takie osoby nie powinny być w żaden sposób utrzymywane z danin.
Dziękuję, za taką kulturę, tożsamość i dziedzictwo. Wolałbym jednak nie dopłacać ta taką ekhm sztukę.

Tak, to czerwone to krew menstruacyjna.

Jasnie_wielmozny

Baelish pokazujesz skrajną patologię, świat nie jest czarno biały just sayin.

Zresztą pandemia dobitnie pokazało co ratowało nie tylko polaków. Ciekaw jestem co by było bez tych wszystkich filmów, książek i muzyki dostępnych legalnie i nie na wyciągnięcie ręki. To są fakty i realne sytuacje.

Baelish

Jasnie_wielmozny Książki i muzyka po które sięgali ludzie, to dzieła uznanych artystów, pisarzy, muzyków którzy nie potrzebują wsparcia i radzą sobie świetnie na rynku.

Azizi

A co z taką przykładową niewidzialną rzeźbą.
https://businessinsider.com.pl/wiadomosci/wlochy-artysta-sprzedal-niewidzialna-rzezbe-za-ponad-18-tys-dol/xj95ewp

Jak to oceniać?
Czy to dobro kulturowe?

Kurła, może człowiek ma talent do tworzenia takich niewidzialnych rzeźb.

Jasnie_wielmozny

Azizi A co z taką przykładową niewidzialną rzeźbą.

Nic.

Azizi Jak to oceniać?

Człowiek całe życie rozpracowuje swój warsztat i znalazł niszę i na niej zarobił.

Azizi Czy to dobro kulturowe?

Ciekawe zjawisko mówiące tak samo dużo o nim jak i o kupcy tego.

Kiedy ostatnio byłeś na wystawie rzeźby, malarstwa jaką masz wiedzę aby to oceniać? Nie piszę zaczepnie ale zastanów się ile korzystasz z dóbr kultury bo “jest” a ile masz kompetencji, żeby krytykować jakieś działania. Metaforyczny “ty” to pytanie może być do każdego.

Baelish Książki i muzyka po które sięgali ludzie, to dzieła uznanych artystów, pisarzy, muzyków którzy nie potrzebują wsparcia i radzą sobie świetnie na rynku.

Którzy też są okradani z owoców swojej pracy. Którzy nie od razu byli uznani tylko pracowali na to latami. Bo na to się pracuje całe życie. Ludzie którzy się czemuś nie poświęcili na serio nie zrozumieją ciężaru procesu. Ten proces pracuje na pokolenia to są rzeczy nie zatapialne. Tak samo ważne jak kg jabłek czy cement to wszystko jest częścią składniową naszego życia.

Jasnie_wielmozny

Baelish dzieła uznanych artystów, pisarzy, muzyków

I mają nie zarobić więcej bo już są uznani bo im starczy? Ryzykowali życiem to i nagroda jest ogromna, złote runo jest dla śmiałków. Janusz często nie rozumie bo bo coś '“jest” przyleciało na magicznej kapuście i zalogowało się za darmola na youtube i jest do oglądania.

LaLibertine

Baelish Rembrandt, Camoes, Norwid, van Gogh, Mozart. Zdychali w biedzie.

KimUnJest

Jasnie_wielmozny Kiedy ostatnio byłeś na wystawie rzeźby, malarstwa jaką masz wiedzę aby to oceniać?

Dlatego nie chciałbym być sponsorem sztuki, która mnie nie interesuje. Tak jak nie chce brać udziału w finansowaniu jakiegoś klubu piłkarskiego, kościoła katolickiego czy filmów porno.

Baelish

Jasnie_wielmozny nie zrozumieją ciężaru procesu

Nie nie zrozumiem.

Właśnie zajrzałem na LinkedIn, żeby potwierdzić. Żona mojego kolegi wydała chyba już 10 książkę i… nadal pracuje na etacie. Nie interesuję się jej twórczością, ale pisała chyba coś dla dzieci, a teraz powieści kryminalne.

Ona też pewnie nie rozumie ciężaru tego procesu, bo daje radę znaleźć czas na tworzenie, a z tego co wiem ogarnia jeszcze dom, bo mają dwójkę dzieci, i zwierzęta.

Ale pewnie ona za mało się poświęca, bo to tylko dziesięć książek i gdyby wiedziała, że nie można tworzyć i jednocześnie zabezpieczać swój byt pracując, to by pewnie nie pracowała.

Azizi

Jasnie_wielmozny Kiedy ostatnio byłeś na wystawie rzeźby, malarstwa jaką masz wiedzę aby to oceniać? Nie piszę zaczepnie ale zastanów się ile korzystasz z dóbr kultury bo “jest” a ile masz kompetencji, żeby krytykować jakieś działania. Metaforyczny “ty” to pytanie może być do każdego.

Ostatnio na wystawie malarstwa byłem 3 lata temu, na wystawie fotografii nieco ponad rok temu. Nie wiem czy to dużo czy mało zważywszy, że mieszkam na wsi więc teoretycznie mój dostęp do kultury wystawienniczej jest nieco trudniejszy (jeśli dostęp do kultury odczytujemy tylko po udziale w wystawach a nie np przy nieoficjalnych odwiedzinach w miejscach pracy artysty).

Nie krytykuję czyichś działań 🙂
Po prostu moja osobista ocena, mój odbiór jego pracy, który mówi “nie odpowiada mi jego styl” więc nie czuję potrzeby wspierania jego osoby. Wolę mieć wolną wolę w wspieraniu czyjejś twórczości.

Może lepiej skupić się na zmniejszeniu piractwa poprzez doraźne działania aniżeli wspieraniu związków artystów.

Baelish

Jasnie_wielmozny I mają nie zarobić więcej bo już są uznani bo im starczy?

…a to nie miały być datki dla biednych artystów na ubezpieczenia społeczne?

Jasnie_wielmozny

Baelish Właśnie zajrzałem na LinkedIn, żeby potwierdzić. Żona mojego kolegi wydała chyba już 10 książkę i…

Dlatego też kochany groszku nie chodzi o Krystynę co piszę do szuflady czy Jasia Kapelę piszącego bzdurki tylko o twórców zrzeszonych z których dóbr korzysta się oficjalnie. Dlatego pierwszym krokiem winno być uznanie statusu artysty zawodowego abyś miał świadomość jak możesz sprawdzić że ciągle korzystasz z czyjejś pracy.

Baelish …a to nie miały być datki dla biednych artystów na ubezpieczenia społeczne?

Ustawa nie jest na mocy więc wiedzę masz z wywiadu ze Stanowskim.

Baelish

Jasnie_wielmozny piszę do szuflady

Napisałem wydała, wiesz w księgarni można kupić, audiobooka posłuchać…

Baelish

Jasnie_wielmozny Ustawa nie jest na mocy więc wiedzę masz z wywiadu ze Stanowskim.

Wiedzę mam z tekstu który sam wkleiłeś:

‘Dziś rozmawiamy o opłacie reprograficznej, ponieważ w Polsce artyści – w przeciwieństwie do wielu innych krajów Unii – nie mają swojego systemu ubezpieczeń społecznych, który uwzględniałby specyfikę zawodu.’

Jasnie_wielmozny No też znam takiego jednego co też wydał kilkanaście pozycji i twierdzi, że jest i on tak twierdzi i tylko on.

Przecież napisałem, że one są do kupienia. Nawet w papierze.

Jasnie_wielmozny

Baelish Napisałem wydała, wiesz w księgarni można kupić, audiobooka posłuchać…

No też znam takiego jednego i ty też znasz co też wydał kilkanaście pozycji i twierdzi, że jest i on tak twierdzi i tylko on. Niestety cały polski świat literacki ma inne zdanie, kumasz to nie takie skomplikowane.

Baelish

LaLibertine Rembrandt, Camoes, Norwid, van Gogh, Mozart. Zdychali w biedzie.

Czy możesz wkleić prace polskich artystów na miarę powyższych?

Ja znalazłem np takiego artystę:

Wilhelm Sasnal uchodzi za najważniejszego malarza młodego pokolenia w Polsce. Oprócz malarstwa zajmuje się również rysunkiem, komiksem, a także filmem. Jest laureatem prestiżowej nagrody Vincenta dla najbardziej obiecującego młodego artysty. Jego prace znajdują się m.in. w zbiorach Centrum Pompidou w Paryżu, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Galerii Saatchi, Tate Modern w Londynie, Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Guggenheim Museum oraz w licznych kolekcjach prywatnych.

…a oto jeden z jego pejzaży:

…a to olej na płótnie:

Serio?

Jasnie_wielmozny

Baelish Przecież napisałem, że one są do kupienia. Nawet w papierze.

Ja też mogę napisać i sam wydać książkę ale to za mało, żebym miał prawa do pisarskich przywilejów.

Baelish Wiedzę mam z tekstu który sam wkleiłeś:

Rozumiem, ale tu się z tobą zgodzę. Finansowanie miernoty to nie wyjście. Chodzi bardziej o to, że życie jest różne i nie chodzi o nieustające socjale a podstawy choćby ubezpieczenie zdrowotne nie przepastne stypendia dla chałturzystów.

Baelish

Jasnie_wielmozny Ja też mogę napisać i sam wydać książkę ale to za mało, żebym miał prawa do pisarskich przywilejów.

Wydaje w wydawnictwie, jej książki leżą w Empiku. Też za mało, żeby być pisarzem?

Cortazar

Jasnie_wielmozny Finansowanie miernoty to nie wyjście. Chodzi bardziej o to, że życie jest różne i nie chodzi o nieustające socjale a podstawy choćby ubezpieczenie zdrowotne nie

No to co za problem założyć fundację? Wpłaty byłyby dobrowolne i można byłoby finansować składki artystom którym się noga podwinęła.

Jasnie_wielmozny

Baelish Wydaje w wydawnictwie, jej książki leżą w Empiku. Też za mało, żeby być pisarzem?

Za mało. Ja se mógłbym dłubać swoje, wystawiać u znajomego w garażu nawet w galerii znajomych. Ale bez środowiskowego uznania, nagród to bez znaczenia dlatego tak ważne są związki zawodowe twórców inaczej mnożą się patologie, bo brak kultury budowania społeczności i jakości.

KimUnJest A jak zdefiniować dobrą sztukę? Jakie są kryteria jakości sztuki? Kiedy jesteś rzemieślnikiem a kiedy już tworzysz sztukę?

Ustawa o status artysty zawodowego, bez tego właśnie cała ta ustawa jest jedną wielką wylęgarnią hejtu.

Cortazar No to co za problem założyć fundację? Wpłaty byłyby dobrowolne i można byłoby finansować składki artystom którym się noga podwinęła.

Okej spoko, ale w imieniu kolegów muzyków proszę od ciebie o zwrot za całą spiraconą przez ciebie muzykę za która nie zapłaciłeś na przestrzeni całego twojego życia.

NIe masz tych pieniędzy? To załóż fundacje i poproś znajomych o zrzutkę.

KimUnJest

A jak zdefiniować dobrą sztukę? Jakie są kryteria jakości sztuki? Kiedy jesteś rzemieślnikiem a kiedy już tworzysz sztukę? I czy dobra sztuka nie jest tworzona dla wąskiej grupy koneserów a to na czym chce się zarobić, skomercjalizować to już sztuka masowa? Nie znam się, ale po obejrzeniu rozprawy Stanowskiego z Kapelą zastanawiam się dlaczego miałbym solidarnościowo wspierać tworzących tzw. sztukę, z dóbr ktorej nie korzystam. Jeśli ktoś jest grafomanem a aspiruje do miana pisarza to rynek go zweryfikuje albo niech pisze do szuflady, albo zajmie się czymś innym.

Themotha

KimUnJest A jak zdefiniować dobrą sztukę?

Następna strona »