Czytałem o tym, wcale nie dziwi, że ta plaga alienacji zaczyna się w Japonii - kraju wysoko rozwiniętym gospodarczo, technologicznie, elektronicznie. To o Japonii mówi się w kontekście największego odsetka młodych osób w ogóle niezainteresowanych seksem. U nas kapitalizm - czyli szeroko pojęte dorabianie się, garniecie do siebie, robienie karier, rzekłbym powoduje podobne zjawisko kurczenia się więzi międzyludzkich, socjalizacji, a często jest tak, że nawet gdy takowe występują to są okazją do egoistycznego pokazania siebie i swoich majętności. Rozwój cyfrowy postępuje również, choć naturalnie nie w takim tempie jak w Japonii, ale też już można zauważyć skutki uboczne w postaci przenoszenia życia do wirtuala.

KimUnJest można zauważyć skutki uboczne w postaci przenoszenia życia do wirtuala. Właśnie! Np. Szanowny Przedpiśćca woli klepać w klawiaturę niż nachlać się ze mną!

Szczerze to po sobie widzę, że czasem wolę wirtualnie pogadać ze znajomymi, niż spotykać się w realu. Myślę, że ta ewolucja naszego życia postępuje i nie da się temu oprzeć.

KimUnJest wolę wirtualnie pogadać ze znajomymi, niż spotykać się w realu Dla mnie osobiście to chuj a nie interakcja z człowiekiem.

Sydney Dla mnie osobiście to chuj a nie interakcja z człowiekiem Dla mnie jeszcze niedawno też, ale myślę, że rozwój świata wirtualnego jest czymś większym niż nasza wola i trochę jak z towarzystwem - z jakim przestajesz takim się stajesz. Niestety dostrzegam to.

Plaga samotności będzie się tylko powiększać, wątpię żeby było lepiej, postępu nie zatrzymamy. W książce o dopaminie (Mózg chce więcej. Dopamina. Naturalny dopalacz) również pisze, że problem będzie rósł. Na przykład teraz można oglądać filmy i pornole w tych okularach VR. W przyszłości mają być nawet skafandry w których będzie można poczuć zapach i dotyk osoby z którą się rucha. Układ dopaminowy oszaleje od tego, praktycznie prawdziwy seks z partnerem na jakiego ma się w danej chwili ochotę. Ile osób odpuści relacje w realu jak ta technologia wejdzie? Już teraz generalnie nie wygląda to dobrze ale przyszłość zapowiada się słabo. Raczej nic nam nie zostanie niż po prostu przystosować się do nowej rzeczywistości.

Potrzebujemy ludzkiego przytulania! Dotyku chociaż. Jak tego nie ma to usychamy psychicznie.

Kto wie, może za jakiś czas to technologia sprawi że samotność zniknie. Jeśli będziemy w stanie otrzymać sztucznego człowieka, Idealną kopie fizyczną, człowieka biologicznego, z tym że powiedzmy z wgranym przywiązaniem do kogoś. To może ta osoba nigdy nie będzie już samotna bo będzie miała automatycznego przyjaciela?

Imbryk Potrzebujemy ludzkiego przytulania! Dotyku chociaż. Jak tego nie ma to usychamy psychicznie Ależ to będzie! Być może nawet bardziej intensywne, wystarczy czip, który będzie symulował dotyk.

LaLibertine Jeśli będziemy w stanie otrzymać sztucznego człowieka, Idealną kopie fizyczną, człowieka biologicznego, z tym że powiedzmy z wgranym przywiązaniem do kogoś. To może ta osoba nigdy nie będzie już samotna bo będzie miała automatycznego przyjaciela? Mysle, że naturalnie obawiamy się tego co nieznane. A może właśnie interakcje międzyludzkie będą miały całkiem nowy wymiar, wcale nie gorszy.

Samotnosc i wyobcowanie

statusquo

TeFlon Oglądałem ten film dosłownie wczoraj, chyba mamy powiadomienia na tym samym kanale 😃

Imbryk

LaLibertine To tych chipów powinno być kilka tysięcy conajmniej

Nie, wystarczy chyba jeden umiejętnie wpięty do mózgu.
Coś jak Neuralink wpięty do musku przez Elona Musku.

leto

Imbryk to nie takie proste. Nerwy przekazujące wrażenia dotykowe rozciągają się na całe ciało, więc konieczne byłoby wpięcie się albo w rdzeń kręgowy, albo ośrodki mózgu odpowiadające za przetwarzanie bodźców, a tych miejsc jest też b. dużo - kora somatosensoryczna, ale nie tylko.

pic rel:

Imbryk

@leto megaciekawe, thx.

Choć, wróćmy do tematu samotności.

azagoth

Film, który mi wyskoczył w YT dzisiaj rano. Nie dotyczy jedynie kobiet, jak sugeruje tytuł.
W sumie ponura wizja przyszłości.

« Poprzednia strona