Moje ostatnie rozmowy z różnymi znajomymi utwierdzają mnie w przekonaniu, że wszyscy uczestniczymy w zbiorowym kłamstwie, daliśmy się zwyczajnie wydymać. Związek mający dać nam szczęście, spełnienie. Miłość romantyczna, aż po grób, bezwarunkowa, dwie połówki jabłka, i żyli długo i szczęśliwie. Wielkie, trwające aż do śmierci uczucie, lojalność, bezinteresowność, rezygnacja z siebie dla drugiego człowieka. Wierność i uczciwość będące fundamentem relacji. Zakochanie jako wstępna faza miłości. Wszystko do śmieci. No bo w kim tak naprawdę się zakochujemy? W drugim człowieku czy w tym, co on sobą reprezentuje, w pewnym zestawie jego cech? Jeśli to drugie to mając przed sobą dwie osoby o podobnej charakterystyce, moglibyśmy się w zasadzie pokusić o rzut kostką i losowo wybrać obiekt naszego “zakochania”. A może po prostu zakochujemy się w osobie, przy której czujemy się dobrze sami ze sobą, przy której możemy wyrażać w najpełniejszy sposób samych siebie? Zawsze chodzi o nas i pewien nasz wewnętrzny stan, nie o drugiego człowieka - on jest tylko środkiem do celu. Bo czy my faktycznie widzimy tą drugą osobę? My jej przecież kompletnie nie znamy, wiemy o niej tak niewiele, tak wiele sobie dopowiadamy bazując na ideałach, które mamy w głowie. Moim zdaniem bez idealizacji nie ma zakochania, my chcemy kochać kogoś wyjątkowego - i tak też postrzegamy obiekt naszych uczuć, mimo, że to obiektywnie zwyczajna osoba. To utwierdza nas w często nieuświadomionym przekonaniu, że sami jesteśmy wyjątkowi. Sami lubimy być kochani i wyjątkowi w oczach drugiej osoby. No ale jakże wspaniale się przy tej osobie czujemy! To musi być miłość! Problem w tym, że w momencie nieuniknionego osłabienia działania fenyloetyloaminy zaczyna się przed nami “pokazywać” prawdziwy człowiek, dostrzegamy wyraźnie jego wady, jego aktualny obraz nie pokrywa się z obiektem, w którym się zakochaliśmy (ten istniejący jedynie w naszej głowie obiekt “pomoże” nam wytrwać w relacji - będziemy za nim tęsknić, będziemy wymuszać na partnerze, żeby się zmienił, żeby się do tego obrazu dostosował, będziemy go gromić za to, że już nie jest taki jak kiedyś - że jest tylko zwyczajnym sobą, a nie ucieleśnieniem naszych wyobrażeń). Nie będziemy zdawać sobie sprawy z tego, że ten obraz był jedynie mirażem, czymś, co sobie uroiliśmy. I tak wygląda zdecydowana większość związków po etapie zakochania - on narzeka na nią, a ona na niego. Każde ma w głowie swój obraz idealnego partnera, w niczym nieprzypominający osoby, z którą jest w związku. Nic nie wygląda jak hollywódzki film. Nie ma fajerwerków, jest nudno, schematycznie, zero zaskoczenia, przewidywalność. Gdzie to szczęście, gdzie to spełnienie? Biologia zaczyna upominać się o swoje, inne osoby stają się w naszych oczach atrakcyjne, ciągnie nas do nich. Jesteśmy w stanie permanentnej walki między wpojonymi nam zasadami moralnymi a biologią, pociągiem seksualnym. Czujemy się jak w klatce aż do momentu, gdy coś w nas pęknie i kończymy relację w ten czy inny sposób. Tak, to gorzki obrazek. Daliśmy się nabrać. Celem związku nie jest bowiem zapewnienie jednostce szczęścia, spełnienia, stałego dostępu do seksu (jakby nie było to możliwe bez relacji), spokoju, ekscytacji, przyjemności. Celem związku jest wyłącznie spłodzenie i wychowanie potomstwa . Nic więcej. Gwarancją tego są przepisy prawa i zasady “moralne” - osoba porzucająca rodzinę spotyka się z szeregiem nieprzyjemności, społecznym napiętnowaniem. Związek ma być przewidywalny, nudny, im więcej rutyny i mniej dram tym lepiej - bo to najlepsze dla rozwoju dziecka. Masz przedłużyć gatunek. Ktoś może napisać, że są kobiety, które nie chcą mieć dzieci, a pragną związku. Poznałem ich w życiu mnóstwo i nigdy takiej nie spotkałem. NIGDY. Owszem, miałem do czynienia z wieloma kobietami, które MÓWIŁY, wręcz ZARZEKAŁY się, że nigdy dzieci mieć nie będą - były bardzo różne, a to co je łączy obecnie to fakt, że mają dzieci. Kobieta szuka “poważnego” związku w zdecydowanej większości przypadków po to, by spłodzić potomstwo. Jesteśmy egoistami, wszystko co czynimy w odniesieniu do innych ludzi opiera się na jakimś bardziej lub mniej subtelnym oczekiwaniu. Miłość romantyczna nie istnieje - istnieje wyłącznie kalkulacja, decyzja, wybór, nie mające nic wspólnego z przemijającymi, niestałymi uczuciami. Dodam, że jest to wybór wbrew biologii, bo pożądanie się wypala, a w związku z tym, że jesteśmy zwierzętami będziemy to pożądanie odczuwać, tyle, że już do innych osób - tak jesteśmy zaprogramowani, temu służy zakochanie - wyidealizować kogoś, odpalić hormony, spłodzić z nim dziecko, a potem powtórzyć schemat z kimś innym, kto ma nam zapewnić “szczęście” - permanentny stan błogiej przyjemności, nieznany życiu. Życie nie dba o nasze związki i o nasze szczęście. Dlatego też mówi się, że w życiu faceta są trzy fazy: Faza A. Kocham wszystkie kobiety Faza B. Kocham tylko jedną kobietę Faza C. Znów kocham wszystkie kobiety, z wyjątkiem tej jednej Temat założyłem także dla siebie, bo moja podświadomość nie jest wolna od disneyowskich bajek i muszę stale przypominać sobie podstawowe prawdy.

Kolejny świetny wpis @Johnny . Rewelacja. 100% racji -a piszę z perspektywy mężczyzny, który wchodził w małżeństwo dość cynicznie, jak na opisany przez ciebie wzorzec - właśnie z zamiarem spłodzenia i wychowania dziecka w stabilnej relacji. Tak jak napisałeś: Johnny moja podświadomość nie jest wolna od disneyowskich bajek i muszę stale przypominać sobie podstawowe prawdy.

Johnny Jesteśmy egoistami To, w ogólnym i skrótowym przybliżeniu, kwintesencja ludzkości. Dość często to powtarzam w swoim otoczeniu i równie często się spotykam ze zdziwieniem. Gdy mówię, że jestem egoistą ludzie dziwnie na mnie patrzą. A ja uparcie powtarzam, że owszem jestem. I, że każdy z nas jest egoistą. Tu pojawiają się różne głosy odnośnie ideologii i hasła jakiejś ochrony np planety czy życia. Bzdura… Każdy z nas jest egoistą. Każda ideologia jest podparta własnymi pobudkami. Bronimy tego w co wierzymy bo to jest ‘nasza’ wiara. To, że jeszcze ktoś inny wierzy w to samo, tylko potęguje tą wiarę, bo mamy popleczników. A nawet jeśli nie wierzymy w coś a to popieramy to również robimy to z egoistycznych pobudek. Wybacz @Johnny za tak wybiórczy cytat ale temat strasznie obszerny a to coś napisał jest tak ludzkie, że niemal mi obce. 😉

Dlatego trzeba się obruchać przed poważniejszymi związkami, pozwala to docenić zalety stabilności i przewidywalności w kontrze do w gruncie rzeczy bardziej nudnego uganiania się za kolejnymi dupami - to drugie nic nie wnosi do życia, oprócz może ekscytacji wynikającej z nowości, które się na początku odkrywa, a gdzieś tak po 10 przestaje to jakoś specjalnie jarać. Kurwens, to było długie zdanie.

leto Dlatego trzeba się obruchać przed poważniejszymi związkami U mężczyzn brak obruchania się przed poważniejszymi związkami, to główna składowa kryzysu wieku średniego potem

Z perspektywy 38 letniego użycia i dwóch poważniejszych związków, mnóstwa obserwacji, popełnionych błędów, ale i pięknych wspólnych chwil związek dla samego przedłużenia gatunku to kierat. Nie mam dzieci, nie planuję i nie wyobrażam sobie być z drugą osobą tylko dla zapłodnienia, odstawienia tego całego szajsu dla dobra gatunku i tyle. Zgodzę się, że jest dużo mitów, które wykreowały w ludziach niewłaściwe projekcje odnośnie związków, uczuć, wzajemnego egzystowania na codzień, ale intymna relacja dwojga osób to dla mnie wciąż wartość bardzo ważna. Wielokrotnie mówi się, że budując szczęście w oparciu głównie o drugą osobę, prosisz się o nieszczęście w swoim życiu. To prawda, że trzeba być szczęśliwym przede wszystkim ze sobą, ale nikt mi nie powie, że przeżywanie pięknych chwil życia, ale i tych mniej miłych, tylko ze swoim “ja” jest świętym Graalem życiowego spełnienia. Problem też w tym, że ludzie dzisiaj nie chcą budować wzajemnej relacji. Chcą jak mieć gotowca - jak żarcie w plastikach, jak samochód na giełdzie, wsiadam i jadę. Jak się będzie sypać albo się znudzi to wymienię. Nikt nie powiedział, że związek to filmowa sielanka, to raczej sztuka kompromisów. Johnny tak jesteśmy zaprogramowani, temu służy zakochanie - wyidealizować kogoś, odpalić hormony, spłodzić z nim dziecko, a potem powtórzyć schemat z kimś innym, kto ma nam zapewnić “szczęście” - permanentny stan błogiej przyjemności, nieznany życiu. Życie nie dba o nasze związki i o nasze szczęście Pomijam kwestie zakochania, bo już nawet 30 letni człowiek powinien mieć tę kwestię wyjaśnioną - hormonalny haj, nie ma co na tym okresie, skądinąd przyjemnym, wyprowadzać jakichś poważniejszych wniosków. Nikt nie zapewni permanentnego szczęścia, bo my sami sobie, nasze życie nie jest w stanie dać nam dłuższych okresów szczęścia. Życie to głównie rutyna i z tym należy się pogodzić. Tak nasz mózg funkcjonuje, że adaptuje się do rzeczywistości i jakkolwiek nie próbujemy jej dostępnymi środkami zaczarować to i tak wyjdzie rutyna. A my jakimś cudem uwierzyliśmy, że związki posiadają jakąś magiczną moc, które tw rutynę znacząco ubogaci.

Ja od siebie dorzucę jeszcze jedno dość spore kłamstwo, że miłość jest bezwarunkowa, nie nie jest, kochamy za coś. Czasem pojawia się głos, że pomimo czegoś, ale to tylko nasza racjonalizacja, która nam mówi, że ta wada, która nam przeszkadza stoi niżej w hierarchii niż to za co tak naprawdę kochamy. Polecam taką pewną książkę: The Lies We Live By: The Art of Self Deception Nie wiem czy jest wersja Polska

KimUnJest Nikt nie zapewni permanentnego szczęścia, bo my sami sobie, nasze życie nie jest w stanie dać nam dłuższych okresów szczęścia. Życie to głównie rutyna i z tym należy się pogodzić. KimUnJest A my jakimś cudem uwierzyliśmy, że związki posiadają jakąś magiczną moc, które tw rutynę znacząco ubogaci. KimUnJest to kierat Głównie KimUnJest Pomijam kwestie zakochania, bo już nawet 30 letni człowiek powinien mieć tę kwestię wyjaśnioną - hormonalny haj, nie ma co na tym okresie, skądinąd przyjemnym, wyprowadzać jakichś poważniejszych wniosków. Mężczyźni moim zdaniem nie w mniejszym stopniu są zaprogramowani na dążenie do bezwarunkowej, mitycznej, romantycznej miłości po sam grób Sam się na tym kilka lat temu złapałem Jest to wierutna bzdura, podparta programowaniem kulturowym i w dodatku bardzo szkodliwa, szczególnie dla osób mało świadomych platformy związkowej, czyli tych bez doświadczenia i obruchania jak wyżej zaznaczył @leto

O to jest też świetne co @Themotha wrzucił - dla wielu związek jest ucieczką od rzeczywisti, która trudno zaakceptować. Tymczasem związek może się momentami okazać jeszcze trudniejszą rzeczywiścią, z którą trzeba się mierzyć. Świetny temat @Johnny poruszył, bo w dużej mierze rozprawia się z mitami, a to chyba dla zdrowego związku ważniejsze, być mieć świadomość czym związek nie jest.

KimUnJest O to jest też świetne co @Themotha wrzucił - dla wielu związek jest ucieczką od rzeczywisti, która trudno zaakceptować. Grunt to pozbyć się złudzeń co do życia. Los sukcesywnie to robi, ale My nie akceptujemy tych lekcji, stąd wchodzimy w te same relacje i popełniamy te same błędy Bo dla Nas ważniejsze jest emocja, ta obecna i ta którą mamy doświadczyć w przyszłości, na podstawie wykreowanego przez siebie scenariusza Johnny I tak wygląda zdecydowana większość związków po etapie zakochania - on narzeka na nią, a ona na niego. To nie tylko efekt zejścia hormonów, ale i kłamstwa na którym budowało się siebie i iluzję na samym początku By się oczywiście lepiej sprzedać Potem okazuje się że druga strona udawała, więc się wkurwiasz, bo nikt nie lubi być wyjebany w dupala

JAL z perspektywy mężczyzny, który wchodził w małżeństwo dość cynicznie Nie cynicznie, a “mądrze”. Cortazar I, że każdy z nas jest egoistą Ma to niestety zabarwienie pejoratywne, ludzie są oburzeni, gdy nazywa się ich w taki sposób. My lubimy się okłamywać i mieć o sobie dobre zdanie. leto Dlatego trzeba się obruchać przed poważniejszymi związkami Nie przeceniałbym siły “obruchania się”. Mam kilku znajomych, którzy za młodu ruchali co popadnie, a teraz są w stabilnych relacjach i zdradzają swoje żony - wciąż nie są w stanie docenić stabilności i przewidywalności, które zapewniają im ich związki, szukają “czegoś więcej”, czego oczywiście nigdy nie znajdą. Ja też nie potrafię cieszyć się rutyną i spokojem i osobiście upatruję przyczyny tego we własnym dzieciństwie, które było cholernie niestabilne i nieprzewidywalne - dlatego dbam o to, by córka dorastała w przewidywalnym, nudnym środowisku i miała inaczej niż jej pojebany stary. KimUnJest związek dla samego przedłużenia gatunku to kierat No ale przecież nie wyklucza to tego, żeby swoją partnerkę lubić, mieć z nią o czym rozmawiać, mieć wspólne poglądy na życie i tak dalej. Oczywiście zdarzają się związki typowo “techniczne”, które tworzą zupełnie obcy sobie ludzie, ale chyba zgodzimy się, że nie są to optymalne warunki dla rozwoju dziecka. Z ciekawości - ile lat ma Twoja partnerka? KimUnJest Problem też w tym, że ludzie dzisiaj nie chcą budować wzajemnej relacji Bo kompromis boli, to przecież rezygnacja z części siebie w imię wydawałoby się “wyższego” dobra - udanego związku, który w zamyśle ma nam coś “dać”. I tu moim zdaniem tkwi kluczowy błąd, bo związek nie jest źródłem szczęścia - ono jest w nas, a im mniej “ja” tym mniej szczęścia. Wielu ludzi (w tym ja z przeszłości) potrafi mocno zrezygnować z siebie, by związek funkcjonował dobrze - torpedować własną seksualność, by zrównać się z własnymi potrzebami z partnerem, nienawidzić własnych impulsów, które “zagrażają” relacji. A kluczem jest właśnie ich akceptacja i szczera rozmowa z partnerem - jeśli będzie mądry to postara się nas zrozumieć. Ogólnie to “zrozumienie” jest tu słowem - kluczem, nie kompromis. Z ważnych dla nas rzeczy nie możemy rezygnować dla związku. Reflux miłość jest bezwarunkowa To chyba najbardziej szkodliwy mit. Dorosła miłość to interes, kochamy za “coś”. Nikt nie potrafi kochać bezwarunkowo - to całkowicie normalne. KimUnJest związek może się momentami okazać jeszcze trudniejszą rzeczywiścią, z którą trzeba się mierzyć Związek pokaże Ci o Tobie więcej niż jakakolwiek praca samorozwojowa wykonana w samotności. Uwypukli Twoje schematy, pokaże Ci Twój brak asertywności (bo w związku trzeba być asertywnym, inaczej będzie źle), nieumiejętność wyrażania złości lub wręcz przesadną agresywność. I wiele innych, ważnych rzeczy. Tak jak napisałeś - związek to twarde zderzenie się z rzeczywistością. Themotha By się oczywiście lepiej sprzedać Moim zdaniem nie ma od tego ucieczki, gdy bardzo nam zależy. Choćby człowiek wykonał niewiarygodną pracę nad sobą zawsze na pewnym poziomie będzie się bać odrzucenia ze strony osoby, która z jakichś nieznanych mu powodów stała się dla niego ważna.

Kłamstwa i mity na temat związków i miłości

Themotha

KimUnJest Ale pamietaj, zrewanżuj się!

Johnny

KimUnJest tylko szczerze dawaj lajki

Nie mam specjalnego klucza - czasem daję je, bo podoba mi się post (nawet jeśli nie do końca zgadzam się z jego treścią), czasem w podziękowaniu za odpowiedź na moje pytanie, czasem z rozpędu.
Mój lajk nie oznacza, że kogoś lubię! (chociaż po prawdzie w zasadzie wszystkich tu lubię)

Themotha nie sądziłem że wśród młodego pokolenia jest tylu odklejeńców i dziwaków, których widziałem na ulicach

Noo, wylazło tego dużo na ulice. Zastanawiam się czy nie jest to u nich objaw młodzieńczego buntu - sam w wieku 17 lat miałem przez chwilę irokeza, nosiłem glany i słuchałem punk rocka. U nich ten bunt głównie został zagospodarowany przez lewicową ideologię - fajnie tak sobie poprotestować w wydawałoby się słusznej sprawie.

KimUnJest No niech mi ktoś powie, że codziennie słyszy od rzeszy znajomych, współpracowników, rodziny: petarda, ogień, szczęka opada, jesteś 11/10, cudnie, zadałeś szyku

Ludzie na żywo są bardzo powściągliwi w mówieniu sobie miłych rzeczy.
Mam wrażenie, że w internecie robią to po to, by zapewnić sobie coś takiego w rewanżu, gdy sami wrzucą to idealnie wykadrowane zdjęcie do sieci.

KimUnJest

Johnny Mam wrażenie, że w internecie robią to po to, by zapewnić sobie coś takiego w rewanżu, gdy sami wrzucą to idealnie wykadrowane zdjęcie do sieci

Sedno tego o czym tu dzisiaj rozprawiamy.

Johnny Noo, wylazło tego dużo na ulice. Zastanawiam się czy nie jest to u nich objaw młodzieńczego buntu - sam w wieku 17 lat miałem przez chwilę irokeza, nosiłem glany i słuchałem punk rocka. U nich ten bunt głównie został zagospodarowany przez lewicową ideologię - fajnie tak sobie poprotestować w wydawałoby się słusznej sprawie

Żeby ich trochę wziąć w obronę, to powiem, że to pokolenie szczególne. Oni - jak mawiają dresy - na pełnej kurwie weszli w rewolucje cyfrowa jeśli chodzi o życie społeczne. Dla nas, za młodziaka, internetowe interakcje raczkowały - kto pamięta czaty na wp czy Onecie? Wysyłanie maili tak jak dzisiaj wiadomości na Messengerze? Wysyłanie smsów z bramek internetowych. Lata później dopiero była naszaklasa.pl pierwszy tego typu portal gdzie wrzucałeś foty i mogłeś komentować. Potem przjesjcie na fejsa, a dzisiaj to już żyje własnym życiem. Dzieciaki na tym wyrastają, to może powodować inny odbiór realnej rzeczywistosci, co nam - już chyba śmiało można powiedzieć w tym kontekście - dinozaurom, wydaje się dziwaczne, odklejone.

leto

Johnny w zasadzie wszystkich tu lubię

Ale kochasz tylko mnie, prawda? Prawda…?

W ogóle gadacie jak banda boomerów. Dla naszych dziadków np niechodzenie do Kościoła mogło być super weird, albo słuchanie rocknrolla. Młodsze pokolenia mają po prostu inne środki wyrazu od naszych - i tyle. Ani to gorsze, ani lepsze od tego, co my robimy/robiliśmy.

Themotha

Johnny U nich ten bunt głównie został zagospodarowany przez lewicową ideologię - fajnie tak sobie poprotestować w wydawałoby się słusznej sprawie.

I to jest zasadnicza różnica.

Kiedyś była różnorodność, dziś nie ma różnorodności chociaż tak się o niej mówi, z racji tego że większość zostało przywłaszczone przez jedną ideologie

KimUnJest

leto W ogóle gadacie jak banda boomerów

Trochę racja 😉

Ale ja chyba wolę zemrzeć boomerem. Weź się teraz ucz jak być odkeljencem 😂

Johnny

leto Ale kochasz tylko mnie, prawda? Prawda…?

Nie tylko, mam bardzo pojemne serce i nie tylko serce.

leto W ogóle gadacie jak banda boomerów

Coś w tym jest. Niemniej jednak mało kto z nas wybierał sobie płeć według swojego widzimisię. Jesteśmy tym po prostu zaniepokojeni.

Yolo

leto Ani to gorsze, ani lepsze od tego, co my robimy/robiliśmy.

Gorsze, o wiele gorsze.

To k czym tu rozmawiacie to najłatwiejsza forma na połechtanie sobie ego, strzał dopaminy.
To jest uderzające, kiedy widzi się młodych ludzi spędzających czas razem, z nosami w telefonach. To samo na ulicach czy w restauracji.

Skutek tego to coraz słabsze więzi społeczne, gdzie ludzie zamiast się spotykać I coś razem robić, siedzą w społecznosciówkach, grają w gry pozamykani w piwnicach lub oglądają nałogowo porno. Cierpi na tym każdy aspekt życia.
To nie dotyczy wszystkich, może nawet nie większości, ale problem jest widoczny.

Kiedy nie było tych rzeczy tak intensywnie, tak łatwo, umieliśmy wkładać więcej wysiłku w uzyskanie gratyfikacji, którą był czas z przyjaciółmi, zdobycie zasobów, zrobienie czegoś wokół siebie i z sobą czy choćby pocałunek dziewczyny.
Teraz łatwiej machnąć ręką i uzyskać tę samą substancję chemiczną w mózgu za pomocą kilku kliknięć.

Ale to też nie takie proste i nie dla każdego. Żeby to działało dłużej, trzeba mieć jakiś pomysł i wkładać wysiłek.
Tyle, że idzie on w próżnię a nie w realną poprawę komfortu życiowego*

*napisał, siedząc w samochodzie między jednym spotkaniem a drugim. Robiąc sobie przerwę na scrolowanie forum, a znalazłoby się kilka pilniejszych rzeczy do ogarnięcia.

Wbrew temu co napisałem powyżej, nie ma w tym nic złego jeśli pomaga dobrze funkcjonować w realu.
A czasem tak jest, szybka interakcja potrafi poprawić humor i dać lekki power do działania.
Przy czym u niektórych zadziała pozytywne wzmocnienie, inni będą szczęśliwi móc się przypierdolić do kogoś.
Jest wiele wartościowych rzeczy do zgarnięcia że świata online. Byle to miało dobry balans i dawało jakąś realną wartość.

Dzięki obu forom dowiedziałem się sporo, nawiązałem mnóstwo ciekawych interakcji i poznałem kilka osób w realu. To właściwie jedyne miejsca teraz gdzie zaglądam w miarę regularnie.
Ale był też czas gdy zamiast zajmować się ważniejszymi rzeczami, siedziałem z nosem w tel.
Chyba nie da się całkiem uniknąć tego drugiego, takie czasy.

Themotha

KimUnJest Weź się teraz ucz jak być odkeljencem 😂

…albo lewakiem

W sumie na jedno wychodzi 😆

KimUnJest

Yolo Dzięki obu forom dowiedziałem się sporo, nawiązałem mnóstwo ciekawych interakcji i poznałem kilka osób w realu. To właściwie jedyne miejsca teraz gdzie zaglądam w miarę regularnie.
Ale był też czas gdy zamiast zajmować się ważniejszymi rzeczami, siedziałem z nosem w tel.
Chyba nie da się całkiem uniknąć tego drugiego, takie czasy

Bardzo podobnie mam.

leto

Yolo Kiedy nie było tych rzeczy tak intensywnie, tak łatwo, umieliśmy wkładać więcej wysiłku w uzyskanie gratyfikacji

Udowodnij, że to było lepsze niż to, co jest teraz. Rozprawka na 500 słów xd. Nie no, bo wiesz, od kiedy to narobić się jest wartością samą w sobie? Tak, poniekąd w ten sposób również uznaję, że promiskuityzm ma w sobie pozytywny pierwiastek.

Yolo

KimUnJest Bardzo podobnie mam.

To teraz sluchaj-

Właśnie wyskoczyłem do bankomatu, zrobiłem co chciałem a na odchodnym wyjąłem kluczyki od samochodu i kliknąłem w stronę bankomatu, stojąc jeszcze przed nim.

Ja pierdolę, czas na przerwę 😆

Johnny

Yolo

Nie ma w tym nic śmiesznego. Ja ostatnio z telefonem w dłoni robiłem córce kanapkę, a gdy skończyłem włożyłem ją do lodówki. Traci się kontakt ze światem realnym przez to cholerstwo.

Themotha

Johnny Ja ostatnio z telefonem w dłoni robiłem córce kanapkę, a gdy skończyłem włożyłem ją do lodówki. Traci się kontakt ze światem realnym przez to cholerstwo.

W telefonie jest więcej dopaminy, znacznie więcej niż co u niektórych w realnym życiu, to od niej się uzależniamy.

Sprzęt elektroniczny to tylko skutek, a nie przyczyna

KimUnJest

Johnny Nie ma w tym nic śmiesznego. Ja ostatnio z telefonem w dłoni robiłem córce kanapkę, a gdy skończyłem włożyłem ją do lodówki. Traci się kontakt ze światem realnym przez to cholerstwo

Publikując tutaj codziennie trudno się wyprzeć, że również w tym tkwimy, my chyba ewoluujemy razem z tą cyfrową. Ale dobrze jest to dostrzegać i o tym mówić. My boomerzy chyba mimo wszystko nie popłyniemy tak jak młodzi.

Choć z drugiej strony poranny klocek bez telefonu? Kurwa srajtaśmy mi wiele razy zabrakło, telefonu nigdy 😂

Johnny

KimUnJest Publikując tutaj codziennie trudno się wyprzeć, że również w tym tkwimy

Aż po same jajca.
Ja nie ukrywam, że jestem uzależniony od internetu, dlatego cyklicznie robię sobie przerwy - zawsze wtedy cierpię jak po odstawieniu twardych narkotyków.

KimUnJest Choć z drugiej strony poranny klocek bez telefonu?

Gdy trzymam go w mieszkaniu nie ma szans, bym nie zaniósł go do łazienki. To już bardzo silny nawyk.
Dlatego czasami, gdy czuję, że system jest przegrzany (a przez ostatnie trzy dni z pewnością przesadzam z forum i internetem - najebaliśmy tu ponad 300 postów w 3 dni!) po robocie się odcinam, zostawiam telefon w aucie.
No i czuję pewną dezorientację, trudno mi się przez dłuższą chwilę odnaleźć.

KimUnJest A jak sądzicie czy korzystanie z telefonu z netem, w kontekście dopaminowej gospodarki, działa tak samo jak oglądanie porno?

Myślę, że bardzo podobnie. Gdy na wakacjach odstawiłem telefon na tydzień czułem się przez pierwsze trzy dni jak na solidnym kacu.

Baelish musicie w robotach opierdalać na niewyobrażalną skalę

Tak, a o co chodzi?

Yolo

leto Udowodnij, że to było lepsze niż to, co jest teraz

Nie czytałeś tego co napisałem?

Teraz możemy postarać się o te same substancje w mózgu, ale:
Poprzez łatwość ich uzyskania stajemy się coraz mniej zdolni do wysiłku. Odraczania gratyfikacji.
Nasze realne życie może przez to cierpieć. Jest tu też spore ryzyko uzależnień.

leto od kiedy to narobić się jest wartością samą w sobie?

Nie wiem, ktoś tak twierdzi?

KimUnJest Czy jednak porno to szybsza i bardziej inwazyjna metoda dywersji na własnej psychice?

Chyba zależy od osoby. Mnie porno nie rusza, czasem zerknę od wielkiego dzwonu. Kiedyś zaglądałem częściej.
Za to na inne rzeczy, pożyteczne lub nie, zerkam prawie codziennie.

Wyjątek stanowią dni gdzie mam sporo wrażeń lub obowiązków w realu, są dobre interakcje i dzieje się coś ciekawego.
I to chyba jest dobry kierunek.

KimUnJest

A jak sądzicie czy korzystanie z telefonu z netem, w kontekście dopaminowej gospodarki, działa tak samo jak oglądanie porno? Czy jednak porno to szybsza i bardziej inwazyjna metoda dywersji na własnej psychice?

Nieogradowany

KimUnJest A jak sądzicie czy korzystanie z telefonu z netem, w kontekście dopaminowej gospodarki, działa tak samo jak oglądanie porno? Czy jednak porno to szybsza i bardziej inwazyjna metoda dywersji na własnej psychice?

Działa D O K Ł A D N I E tak samo!

Baelish

Nie nadążam za tym wontalem, nie ma sensu odpowiadać, bo zanim przeczytam odpowiedź na odpowiedź, to się okaże, że już dyskusja zmieniła pięć razy kierunek. Ja nie nadązam, a się reczej opierdalam w pracy, mam taki wniosek, że Wy się w ogóle musicie w robotach opierdalać na niewyobrażalną skalę. @Faceciwsieci czy można np. ograniczyć ilość odpowiedzi w danym temacie per konto? 😃

Themotha

Baelish Ja nie nadązam, a się reczej opierdalam w pracy, mam taki wniosek, że Wy się w ogóle musicie w robotach opierdalać na niewyobrażalną skalę.

To tylko dlatego że dysponuje nadmiarem wolnego czasu i nadmiarem gotówki

KimUnJest

Johnny Myślę, że bardzo podobnie. Gdy na wakacjach odstawiłem telefon na tydzień czułem się przez pierwsze trzy dni jak na solidnym kacu

Ja jeszcze nie próbowałem takiej abstynencji cyfrowej, ale jestem pewien że byłoby jakimi Ciebie.

Johnny Tak, a o co chodzi?

😂😂

« Poprzednia strona Następna strona »