Artykuł z marca bieżącego roku, Szwecja, jeszcze nie recenzowany, spora grupa badawcza.
https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2021.01.03.21249162v2
“Obecne testy serologiczne SARS-CoV-2 dają rozbieżne wyniki, a długotrwała charakterystyka przeciwciał ukierunkowanych na różne antygeny po bezobjawowym lub łagodnym COVID-19 nie została jeszcze ustalona. To podłużne badanie kohortowe obejmujące 1965 pracowników służby zdrowia, z których 381 uczestników wykazywało przeciwciała przeciwko antygenowi szczytowemu SARS-CoV-2 w momencie włączenia do badania, ujawnia, że przeciwciała te pozostają wykrywalne u większości uczestników, 96%, co najmniej cztery miesiące po zakażeniu, pomimo nie miał żadnych lub łagodnych objawów. Zdolność do neutralizacji wirusa została potwierdzona testem mikroneutralizacji u 91% uczestników badania co najmniej cztery miesiące po zakażeniu. W przeciwieństwie do przeciwciał ukierunkowanych na białko wypustek, przeciwciała przeciwko białku nukleokapsydu wykryto tylko u 80% pracowników opieki zdrowotnej, którzy byli wcześniej antynukleokapsydowi IgG. Poziomy IgG zarówno antyskokowego, jak i antynukleokapsydowego były znacząco wyższe u wcześniej hospitalizowanych pacjentów z COVID-19 cztery miesiące po zakażeniu niż u pracowników służby zdrowia cztery miesiące po zakażeniu (odpowiednio p=210−23 i 210−13). Chociaż wielkość odpowiedzi humoralnej wiązała się z nasileniem choroby, nasze odkrycia potwierdzają trwałą i funkcjonalną odpowiedź humoralną po zakażeniu SARS-CoV-2, nawet przy braku lub łagodnych objawach. Ponadto wykazujemy różnice w kinetyce przeciwciał w zależności od antygenu, argumentując przeciwko zastosowaniu białka nukleokapsydu jako antygenu docelowego w populacyjnych badaniach serologicznych SARS-CoV-2.”
