[usunięty] Napiszesz coś o tym więcej? Mam podobny dylemat i nie bardzo wiem co z tym zrobić. Takie rozważania frajera 😉 Hmm, chodzi o rozstanie majątkowe z ex. Podam przykładowe liczby, bez wchodzenia w wielkie kalkulacje. Po moim frajerstwie i płaceniu za wszystko (remont nieruchomości, kredyt, opłaty) wychodzi, że w czasie związku zapłaciłem powiedzmy 1.000.000 zł za dom i 500.000 za remont, pani nic oprócz “swojego czasu i nerwów”. Ja pracuję i zarabiam, pani nie pracuje, leczy się na kilka chorób i depresji, wszystkie oczywiście ja spowodowałem. (Na nóż też się sam nabiłem, kilkanaście razy panie władzo 😉 Zgodnie z prawem własności oboje mamy 50/50 udziałów w tym 1.000.000, a więc ja mam 500.000 i pani ma 500.000. Remont kosztował 500.000, ja wyłożyłem całość ale wypada zapłacić po 250.000 na łebka. Jednakże, zgodnie ze zdrowym rozsądkiem, matematyką, prawem cywilnym i zwykłą uczciwością, skoro ta pani ma prawo do połowy własności, to ja mam prawo do zwrotu tego, co ta pani miała włożyć a nie włożyła. Pani wisi mi więc 250.000. Pani ma prawo do 500.000, jednakże ja mam prawo do 500.000 oraz zwrotu 250.000. I co mi z tego prawa? Z biednej szarej schorowanej myszki mam ściągać? Niech będzie, że wisi mi dobrego mercedesa C-klasę, ale nie stać jej na rower. Podaruję jej tego meśka, żeby tylko się już ode mnie odpierdoliła. Poradzę sobie, kasa to nie wszystko. Honorowo? Ni chuja - po prostu ekonomicznie. Mógłbym babę ciągać z tytułem wykonawczym przez następne 40 lat. Ale po co to komu? Aha, żeby była jasność - uczciwie, terminowo i w całości spłacam nasze wspólne kredyty u obu naszych rodzin, znajomych oraz w bankach. Wszystkie nasze długi stały się w 100% moimi długami. Nie mam z tym problemu - rozumiem odpowiedzialność solidarną i bez kwęku się wywiązuję. Współkredytobiorczyni ani jej odpowiedzialność dla mnie nie istnieje. Kochanie, jeśli to czytasz - pozdrawiam serdecznie i do zobaczenia na rozprawie :* P.S. To ostatnie zdanie tym “Kochaniem” to sarkazm i figura retoryczna. Nie mam zamiaru się z nią spotykać, zobaczać, umawiać. Potrzebuję tylko wyrok sądu i odpowiedni wpis do księgi wieczystej.

Imbryk To ładnie uczy, że z bankructwa da się wyjść. Porządne bankructwo pozwala docenić życie z zupełnie innej strony i uczy zaradności i wytrwałości. Rozczaruję Cię. Po wyjściu z bankructwa i mocnym stanięciu na nogi szybko się zapomina. Byłem, widziałem. Aktualnie obserwuję u kolegi, który właśnie zbankrutował chyba z 4 raz (tym razem nie ze swojej winy). Jest pełen optymizmu, zamierza szybko wrócić do konsumpcji po stanięciu na nogi. Najbardziej budują sukcesy. Wyjście z bankructwa to wielki sukces. Tego Ci życzę!

Nieogradowany Najbardziej budują sukcesy. Wyjście z bankructwa to wielki sukces. Tego Ci życzę! Wiesz, jestem minimalistą. Pisałem kiedyś. Darmowe meble, tanie auta, tanie mieszkania. Bardzo niskie koszty życia, prawie zero gadżetów. Jestem oszczędny ale ryzykant - tak było całe moje życie. Oszczędzam 12 lat, po czym przsepisuję to na ukochaną, bo miłość. Bankructwo załatwiłem sobie brakiem due dilligence i jednym podpisem na akcie notarialnym oraz decyzją, że ktoś inny, do tego rozchwiany psychicznie będzie zarządzał moim całym majątkiem życia. No jeszcze raz takiego combo błędów nie zamierzam popełniać. Nawet jak mi odbije i powierzę kasę Berniemu Madoffowi, to nie całą i nie z dźwignią. Już nie.

Imbryk Jestem oszczędny ale ryzykant - tak było całe moje życie. A powiedz zatem po co ryzykujesz, skoro nie masz dużych potrzeb? Nie klei mnie się to wcale. Ile jeszcze czasu zajmie Ci spłacenie dlugu?

Jasnie_wielmozny Czego na przykład? No że: Jak jesteś w kropce, zwróć się o pomoc. Wierzyciele zrozumieją Twoje kłopoty ze spłatą, bądź otwarty i mów jak jest. Pomogą, wydlużą termin, pocieszą. Że utrata majątku nie boli tak bardzo, jeśli nie skupiasz się na rozpamiętywaniu błędnych decyzji, tylko intensywnie szulasz rozwiazań ist iejacego zadłużenia. Jestem oszczędny, oszczędzam każdy grosik z wypłaty. To bardzo boli gdy od 2-3 lat co miesiąc odkładam tylko na jedzenie i nie zostaje mi absolutnie nic, bo znika to w kredytach. Obojętnie ile bym nie pracował, nadgodzin nie zrobił u ile nie zarobił - w dzień wypłaty cała kwota znika. Miesiąc w miesiąc, rok za rokiem. A więc zamiast masturbować się tym nieszczęściem, nauczyłem się zarządzania długami, planowania spłat, wyznaczania celów i OLEWANIA tematu przez pozostałe 29 dni miesiąca. Dzieki temu Mam i wikt i opierunek, i wolny czas i spokojną głowę i plany krótkoterminowe i długo. Itd…

Nieogradowany A powiedz zatem Bo lubię inwestować.

Nieogradowany Ile jeszcze czasu zajmie Ci spłacenie dlugu? Myślę że jeszcze max dwa lata. Nie mówię o hipotecznym oczywiście, bo ten to jeszcze 22 🙂

Imbryk Myślę że jeszcze max dwa lata. Nie mówię o hipotecznym oczywiście, bo ten to jeszcze 22 🙂 Długo ale cóż to jest wobec całego życia. Hipoteka normalna sprawa, z czasem waży coraz mniej (podwyżki pensji), spadek też pomaga w rozwiązaniu tego zobowiązania.

Imbryk kto tam prawnika zrozumie. I tu chyba jest pies pogrzebany, co? Czy Wy macie dzieci? A z czego Ona żyje?

@Imbryk Masz współwłasność z gwiazdą w PL a zagranicą również spłacasz jakąś nieruchomość czy wynajmujesz?

Imbryk A co się dzieje z tym domem? Nie lepiej to było sprzedać w cholerę? Bo jeśli dobrze rozumiem, nie korzystasz a spłacasz. To się rzeczywiscie nadaje na oddzielny temat jako przykład złych decyzji, niefartu i tego jak sobie z tym radzić, a po wszystkim jak się podnosić. Dajesz, Imbryk. To jest wiedza z tych niedostępnych w mainstreamie, mało jest miejsc gdzie można sobie otworzyć oczy na możliwe następstwa pewnych decyzji.

Powiedziały jaskółki, że niedobre są spółki.

Antoniusz

Themotha Kurde, miało być krótko a jak zwykle się rozpisałem 😁

Ale przynajmniej konkretnie. Brawo !

Themotha Czasami wydaje się Nam że z czymś sobie poradziliśmy, a to nie prawda. Ten syf przemawia i manifestuje się w naszym życiu w innej formie

Jest jak rak, który robi przerzuty

A nie wydaje Ci się że jednak do pewnego czasu ? Że idzie zmienić np. przekonanie (np. wielokrotnie coś powtarzając na nowych zasadach)

Themotha

Antoniusz A nie wydaje Ci się że jednak do pewnego czasu ? Że idzie zmienić np. przekonanie (np. wielokrotnie coś powtarzając na nowych zasadach)

To jest jakaś metoda

Często dochodziłem do źródła swojego przekonania, miałem to '‘rozpisane’' z każdej strony…po czym dalej w tym tkwiłem

Kluczem są emocje, zmiana musi być '‘przyklepana’' na poziomie emocjonalnym

Innymi słowy, używając języka biblijnego

Ma to wszystko trafić do Twojego serca, czyli siedliska uczuć, emocji, Twojego jestestwa

Antoniusz

Themotha Często dochodziłem do źródła swojego przekonania, miałem to ‘‘rozpisane’’ z każdej strony…po czym dalej w tym tkwiłem

Kluczem są emocje, zmiana musi być ‘‘przyklepana’’ na poziomie emocjonalnym

Chodzi mi bardziej o to że powtarzając coś wiele razy źle a mając efekt niepożądany, trzeba w końcu dojrzeć do zmiany np. przekonania i robić coś na nowo z nowym przekonaniem ( i z emocjami która ta zmiana może wywołać). Czasem nie można (czasem jest to możliwe) tego przyklepać (na poziomie emocjonalnym)moim zdaniem . Trzeba wyjść poza strefę komfortu i zmierzyć się z tym nowym wyzwaniem/ przekonaniem. I zobaczyć efekt po zmianie (bo np. ktoś wpoił nam złe przekonanie w młodości i teraz za to cierpimy - tzw programowanie społeczne, szkoła, religia etc..)

Themotha

Antoniusz Trzeba wyjść poza strefę komfortu

Moim zdaniem nie ma czegoś takiego jak wyjście ze strefy komfortu.

Robisz coś, zmieniasz się, próbujesz czegoś, po to by zwiększyć właśnie swój życiowy komfort, więc nie ma tu mowy o wyjściu ze strefy komfortu, ale o jej poszerzeniu 🙂

Antoniusz Chodzi mi bardziej o to że powtarzając coś wiele razy źle a mając efekt niepożądany

No jeśli robisz coś tak samo cały czas, to nie będzie innych efektów. To się wzajemnie wyklucza.

Antoniusz dojrzeć do zmiany

To jest też bardzo istotny aspekt

Ja dziękuje życiu że nie dostałem pewnych rzeczy o które bardzo prosiłem, bądź zabiegałem 10 czy 15 lat temu, teraz z perspektywy czasu było by to jak rzucanie pereł przed wieprze.

Wszystko ma swój czas i miejsce

Antoniusz

Themotha Moim zdaniem nie ma czegoś takiego jak wyjście ze strefy komfortu.

Jest i to wiele razy w życiu. Nie każda nauka niesie dobre rezultaty od początku.
Czasem trzeba pokonać lęk przed nieznanym

Mój ojciec jak byłem mały uczył mnie gry w warcaby, i dość prostą grę jaką jest wilk i owca. Pokonał mnie wiele razy, byłem zły, wkurzony, poddawałem się że nie chcę grać. Ale on wciąż mnie motywował pokazywał zagrania i możliwe ruchy.Mówił że pokonam go ale potrzebuje czasu i w życiu będzie wiele takich sytuacji że będę musiał się z czymś takim zmierzyć. Z czasem zacząłem bić jego pionki i wygrałem. Musiałem pokonać lęk. To była naprawdę fajna lekcja. Wracam czasem do tego gdy chce się zmotywować. Staram zwracać uwagę na szczegóły gdy robię coś nowego i wiem że muszę czasem zapłacić frycowe aby być w czymś dobry/lepszy, że mogę przegrać dużą liczbę podejść i ważne grać z bardziej doświadczonymi od których możesz obserwując coś wyciągnąć. Tym możesz zapalić czyjś umysł do niepoddawania się łatwo (tworzysz w sobie pewien schemat w umyśle i mechanizm z którego kiedyś będziesz mógł się zmotywować). Oczywiście mój tato i ja mojego syna nauczyliśmy grać w warcaby oraz wilka i owcę . Złapał o co biega kapitalnie, pomimo początkowych porażek 🙂

Druga sytuacja. Skok z wysokości kilkunastu metrów do rwącej rzeki. Pamiętam że 3 lata temu będąc na wakacjach nie skoczył nikt z mojej grupy. Ponieważ znałem z teorii psychologi ten schemat że jeśli masz zagrożenie ( skok jest zagrożeniem życia na podświadomym poziomie umysłu) to masz właściwie tylko kilka sekund aby to zrobić bo inaczej twoja racjonalna połówka umysłu Cię powstrzyma. Poszedłem pod podest i widziałem jak kilka osób podchodziło i się cofało. Mówię sam do siebie idę, raz się żyje. Wchodzę na podest patrzę na rzekę w dół i już ten jebany proces ruszył (strach wiążę nogi), ale przecież wiem jak działa …. dwa wdechy (a tu kłania się medytacja i oddychnaie) więc sru lecę. Pokonałem ten lęk i emocję strachu. Uczucie kapitalne a euforia aż niesie. Najlepsze było to że za mną skoczyło kilkanaście osób 😃 . Zaczęliśmy się tam naprawdę dobrze bawić i każdy oddał po kilka skoków.

Przełamaliśmy ten lęk.

Antoniusz

10 min to stanowczo za krótko na posta tutaj @Sydney @Imbryk 😉 Da się coś z tym zrobić ?

Fragment z Rollo Tomassiego

Pamiętasz czasy licealne, gdy podczas kursu na prawo jazdy uczono
cię, żeby podczas poślizgu skręcić koła w jego kierunku? Kiedy prowadzimy
nasze życie i wpadamy w poślizg, naszym naturalnym impulsem jest wciśnięcie
hamulca – lub gorzej – skręcenie kół w drugą stronę. Wszystkie nasze
instynkty samozachowawcze każą nam to uczynić, lecz pogorszy to tylko niebezpieczną
sytuację. Jednak gdy nauczymy się wyzbywać naturalnych impulsów,
powstrzymywać chęć hamowania i wyrobimy sobie domyślną reakcję
skrętu w odpowiednim kierunku, unikniemy katastrofy, by móc spokojnie
prowadzić dalej ten wspaniały samochód, zwany życiem.
Musisz więc oduczyć się starych nawyków i zastąpić je nowymi, żeby
potrafić wrócić na właściwe tory. Nauka poprawnych odruchów wymaga ciągłej
praktyki – nawet w obliczu sytuacji, w których pragnąłbyś postąpić inaczej.
Nie masz wyjścia, musisz być wytrwały.
Zmiana nastawienia odnośnie do własnej osoby jest pierwszym, lecz
zdecydowanie najtrudniejszym krokiem dla większości facetów. Większość
nie chce wierzyć, że musi zmienić sposób postrzegania własnej osoby. Stąd
apatia jest główną reakcją mężczyzn niechcących zmiany. Dużo łatwiej wymyślić
sobie wymówki i oszukiwać się, że jest się szczęśliwym, zachowując
status quo, zamiast dokonać krytycznej refleksji własnej osoby i zapoczątkować
prawdziwą zmianę.

Cz. moja
Niektóre instrukcje które dostajemy od kobiet (naszych opiekunek, nauczycielek) aby być dobrym i uczynnym dla kobiet można sobie włożyć w 4 litery (to jest przekonanie do niezbędnej zmiany).Omówiłem to z kilkoma kobietami i przyznały mi rację.
Kapitalnie to widać u starszych kobiet które chronią swoich synów przed wpływem młodych dziewczyn, mówiąc im że tak postępować nie mogą bo się to źle skończy dla nich. A same np uwaliły z jaj swoich mężów. Mały paradoks co nie ?

Imbryk

Antoniusz 10 min to stanowczo za krótko na posta tutaj @Sydney @Imbryk 😉 Da się coś z tym zrobić

Nie wiem, ja sam mam z tym problemy i polecam jak coś długiego to pisać w edytorze typu Notatnik i na końcu tu wkleić.

szamanka Kocham Was z tymi wielkimi siusiakami szczególnie

Nie daj się nabrać, to internetowi oszuści matrymonialni. Obiecują wielkie siusiaki, zdjęcia nawet posyłają (sprawdź priv), a potem niby “w zimnej wodzie się skurczył”.

szamanka

Tak Was czytam od kilku dni… i w końcu muszę zapytać, gdzie się znajduje takich frajerów??
Chętnie tam wpadnę 😛

szamanka

I z czego rżą! 😃 Kocham Was z tymi wielkimi siusiakami szczególnie! 😃

NimfaWodna

Imbryk “w zimnej wodzie się skurczył”.

Jak pacjentka nie ten tego to może się nawet schować 😂

szamanka

NimfaWodna nie ten tego

Nie ten czego? Bo ja tak mam😃 Tzn. rejczel przy mnie tak mają! A ja nwm czemu😃
….że gruba??😃

NimfaWodna

szamanka Nie ten czego?

Nie wiem co kto kogo kręci 🤣 musisz wyczuć faceta 😂

szamanka

NimfaWodna musisz wyczuć faceta 😂

Boszsze, mimo, że gruba, wolę umytych😃
Zadanie nie dla mnie za cipowata jestem😃

Imbryk

szamanka cipowata

To akurat dobrze

NimfaWodna

szamanka wolę umytych😃

Nie lubisz sera z pod laski?

Baelish

szamanka Boszsze, mimo, że gruba,

Stukniemy się bebzonami?

szamanka

😃 chujowa, chujowa! Poprawka!!

szamanka

Chyba już wiem, dlaczego zejdę dziewicą…Amen.
Imbir, możesz ten śmietnik wywalić gdzieś?
Przepraszam, teraz zauważyłam gdzie jestem…ech te Wasze siusiaki robią mi sieczkę z …no z tego co powinno tam być 😃 Na “m”😃

Imbryk

szamanka Imbir, możesz ten śmietnik wywalić gdzieś?

Jakżeż bym mógł wywalić kwiat takiej poezji:

szamanka Jestem za! Cycki mam “A”

szamanka Wasze siusiaki robią mi sieczkę z …no z tego co powinno tam być 😃 Na “m”😃

Z macicy, chore pojeby c’nie? Ostre, ostre, tak że ten no.

Wracając gładko do tematu, to jest bardzo ważne i powtarza się ten schemat setki tysięcy razy:

Florence że to z tą drugą osobą jest coś nie tak, nie ze mną, skoro jednego dnia wychwala i mówi jaka jest dumna z moich sukcesów, z tego jak jestem inteligentna, żeby drugiego nazywać idiotką, że z niczym sobie nie poradzę itp

szamanka

Baelish Stukniemy się bebzonami?

Hahahahaha, jesteście kochani. Nie da się Wam odmówić…niczego! 😍
Spoko! Jestem za! Cycki mam “A” 😃

Florence

Themotha Tylko Nam mężczyznom nie wolno (według przyjętego systemu) przeżywać tego, okazywać emocji czy nie daj Bożę płakać, cierpieć.

Themotha że takie i inne podobne bzdury jak tłumienie w sobie uczuć, mi zainstalowali do głowy jak jakiegoś wirusa.

Themotha Więc miało to podwójną siłę rażenia, co odbiło się później w wielu aspektach mojego życia i poturbowało mnie co najmniej jakbym wyskoczył z bagażnika przy prędkości 200km/h na drogę wyłożoną kamieniami

Rozumiem, pisałam głównie ze swojej perspektywy.
Chociaż jestem kobietą, długo miałam blokadę przed płaczem przy kimś, wstydziłam się tego i okazywania słabości - nienawidzę współczucia, ale aktualnie patrzę na to zupełnie inaczej, a przy mojej wrażliwości, takie duszenie w sobie emocji nie kończyło się dobrze, także wiem o czym piszesz. Musiałam sporo rzeczy przepracować.

Themotha Zasługiwanie

Themotha jaki Oni stosowali wobec nas, czyli często krytycyzm i absurdalne wymagania a nawet ich w tym prześcigamy.

Tak, tylko teraz zrozumiałam, że to z tą drugą osobą jest coś nie tak, nie ze mną, skoro jednego dnia wychwala i mówi jaka jest dumna z moich sukcesów, z tego jak jestem inteligentna, żeby drugiego nazywać idiotką, że z niczym sobie nie poradzę itp itd i teraz wiem, że nic tego nie zmieni - nawet jeśli uzyskam doktorat z chemii i nie warto w to wnikać, bo problem nie jest we mnie.

Themotha Kurde, miało być krótko a jak zwykle się rozpisałem

Spoko, lubię czytać wartościowe posty. ☺️

Themotha

Florence Tak, tylko teraz zrozumiałam, że to z tą drugą osobą jest coś nie tak, nie ze mną, skoro jednego dnia wychwala i mówi jaka jest dumna z moich sukcesów, z tego jak jestem inteligentna, żeby drugiego nazywać idiotką, że z niczym sobie nie poradzę itp itd i teraz wiem, że nic tego nie zmieni - nawet jeśli uzyskam doktorat z chemii i nie warto w to wnikać, bo problem nie jest we mnie.

Mamy tendencje do wybielania naszych psychicznych katów, bo nie potrafimy uwierzyć że najbliższe Nam osoby mogą być takim wobec Nas takimi skurwysynami

W dodatku wybielamy i przerzucamy odpowiedzialność na siebie za ich nie umiejętność życia w rodzinie, bo chcemy ciągle od nich coś dostać

To podstawowym motorem napędowym tego jest strach, jako dzieci byliśmy od nich zależni, więc siłą rzeczy baliśmy się coś kwestionować żeby nas nie zostawili samemu sobie

Dziecko tak myśli, tam nie ma logiki, ale jest silny mechanizm przetrwania

Znam ludzi którzy radzą sobie świetnie, już dawno się wyprowadzili ale nadal mają w sobie ten syndrom.

Florence problem nie jest we mnie.

No jasne że nie. Logicznie się to wyklucza.

Florence żeby drugiego nazywać idiotką, że z niczym sobie nie poradzę

Klasyczny motyw nie radzenia sobie z życiem i traktowania dzieci (słabszych fizycznie) jako wycieraczki

« Poprzednia strona Następna strona »