@“Sydney”#p19822 Jeżeli robisz takie założenie to dlaczego nie odpowiedziałeś na moje pierwsze pytanie? Biblia mówi, że Bóg jest miłością, on nie może znęcać się nad swoim stworzeniem. Nie można tego mylić z wykonywaniem wyroku, gdyż jest też sprawiedliwy i ma wymagania. Ale sadystą nie jest. @“Sydney”#p19822 Jakich założeń? Przede wszystkim przyjąłem do świadomości, że może istnieć byt transcendentny, Absolut, inteligentna praprzyczyna. Nie chcę mi się rozpisywać dokładnie, bo wypowiadałem się szerzej w wątku o ateiźmie, tutaj w skrócie o założeniach, które są dla mnie fundamentem. Taki Korwin Mikke, którego cenię za logiczny umysł, jest deistą. Ja nie jestem, wierzę, że Bóg kontaktuje się z nami przez Biblię. Nie pytajcie dlaczego, bo nie wiem, musi mieć jakiś dobry powód, że na razie tak to wygląda (choć jest nieco w Biblii o tym). Reszta wymaga pochylenia się nad tą księgą i weryfikowania co jest spójne, co ma sens, nie wszystko jest proste i jasne, ale całokształtem mnie przekonuje, choć mam jeszcze pewne wątpliwości. Jeśli ktoś dalej na poziomie ontologicznym jeszcze nie potrafi sobie zdefiniować Boga, to Biblia będzie dla niego zbiorem ciekawostek, a religia jakąś forma tradycji, którą sam nie wie po co kultywuje. Ja tak do tego podchodzę.

KimUnJest Biblia mówi, że Bóg jest miłością, on nie może znęcać się nad swoim stworzeniem. Nie można tego mylić z wykonywaniem wyroku, gdyż jest też sprawiedliwy i ma wymagania. Ale sadystą nie jest. Chyba inną Biblię czytaliśmy. 😛 Dobra nie ma co dalej tu śmiecić koleżance, dzięki za przedstawienie swojego punktu widzenia.

Sydney Chyba inną Biblię czytaliśmy Wiem - kontrowersyjny postulat, zwłaszcza w kontekście Starego Testamentu. Ale do szerszej dyskusji. Dzięki również 😉 Racja, Helena zaraz niczym Jezus powypędza ze swojej świątyni tych kaznodziejów dla ubogich 😆 Sorry za spam Helena.

KimUnJest iblia mówi, że Bóg jest miłością, on nie może znęcać się nad swoim stworzeniem. Nie można tego mylić z wykonywaniem wyroku, gdyż jest też sprawiedliwy i ma wymagania. Ale sadystą nie jest. Nie zgodzę się z tym. Bo jak możemy nazwać kogoś '‘miłością’' kiedy ten ktoś nakazywał mordować Izraelitom całe ludy, łącznie z dziećmi, bydłem itd? Chyba że znajdziemy usprawiedliwienie do mordu niewonnych istot? Jeśli tak, to dlaczego twórca przykazania '‘Nie morduj’' sam się do niego nie stosuje? Rozumiem kare śmierci na osobach którzy dokonali złych czynów, ale co mu dzieci zawiniły? Dlaczego wszechmogący Bóg użył takiego a nie innego sposobu postępowania z Kananejczykami czy innymi pogańskimi ludami, czyli mordu Dlaczego w swojej nieskończonej inteligencji i mocy nie przeniósł np tych ludzi do innego kraju, ewentualnie nie znalazł innego rozwiązania? Więc albo nie jest wszechmogący, albo chcę tych morderstw. Stwarzał mannę z nieba, rozstępował morze, mocy mu nie brakowało. Chyba że inaczej pojmujemy sprawiedliwość. Idąc tym tokiem myślenia, człowiek może też inaczej interpretować zbawienie i może się okazać że się mylił, skoro Bóg ma podobnie jak w kwestii sprawiedliwości inne myślenie. '‘ Masz kogoś, kto mówi: "To ja ustalam co jest dobre a co nie, to ja ustalam zasady. Twoją opinia na ten temat mam w dupię. U mnie jedyna kara to kara śmierci. Powinienem was wszystkich rozjebać, a że tego nie robię, to tylko moja łaska’' Szczerze? nie chciałbym spędzać z kimś takim całej wieczności W dodatku werset (Lb 15:32-36) jak i wiele innych, mówi o dobrym ojcu który zabija swoje dzieci, bo te poszły do pracy w sobotę. Na przykład Saul jest w Biblii potępiony przez Jahwe, tylko dlatego że nie chciał wymordować Amalekitów i przejąć ich zasobów. Tak więc w przypadku każdej innej osoby ludobójstwo uznalibyśmy za niemoralne, w wypadku Boga szukamy usprawiedliwień. Jest też dla mnie niebywałe, że chrześcijanie, wielcy obrońcy życia poczętego i przeciwnicy aborcji, tak luźno są w stanie usprawiedliwiać morderstwo niemowląt i nagle są pierwsi do szukania wymówek.

Poproszę moderację (o ile jest taka możliwość i czas) o przeniesienie choćby ostatniego postu użytkownika Theemotha do osobnego wątku.

Bardzo dziękuję. @Themotha świetne pytania, odniosę się chętnie jak wrócę do domu.

Oesu, miłego dyskutowania. Podziwiam, że Wam się chce o tym rozmawiać. To nie sarkazm, naprawdę podziwiam. P.S. Ale wydaje mi się że nie jest ani krwiożerczy ani nieskończenie miłosierny - to Bóg Asertywny i Silny z zasadami: np. ustalam że od teraz masz nie zabijać, nie ruchać przed ślubem i nie zakochiwać się w innych bogach a będę cię lubił i dam Ci spory majątek. Pamiętaj, że jestem silniejszy niż ty, mogę więcej niż ty, jesteś na mojej łasce, a priori cię lubię ale to ja ustalam zasady. Nie dostosujesz się to cię zniweluję, zrekultywuję, zanihiluję, no co mi tam aktualnie się będzie podobało. Wg mnie, to jest uczciwy układ.

KimUnJest Reszta wymaga pochylenia się nad tą księgą i weryfikowania co jest spójne, co ma sens, nie wszystko jest proste i jasne, ale całokształtem mnie przekonuje, choć mam jeszcze pewne wątpliwości. Zajebiste. Bez kompletnego zaślepienia “wiarą” i tęgiego nagięcia logiki do granic absolutnych nic tam nie jest spójne ani nie ma sensu.

Imbryk Wg mnie, to jest uczciwy układ. Byłby uczciwy, jak by sam to zakomunikował. A przez pośredników… to ja nie wiem…

leto Byłby uczciwy, jak by sam to zakomunikował. A przez pośredników… to ja nie wiem… No w sumie racja.

Dla mnie rozmowa o nieskończonym miłosierdziu biblijnego boga kończy się na jednym z jego najsłynniejszych wystąpień. Załóż się ze swoim dzieckiem o los słabszego dziecka. Pozwól, by silniejsze dziecko zabrało słabszemu dobytek, rodzinę i zdrowie. Nadal korzystaj z etykiety miłosiernego ojca. Hipokryzja level: “bóg”.

Jahwe - nieskończenie miłosierny bóg czy psychopatyczny, krwiożerczy demon zniszczenia i śmierci?

JAL

[usunięty] Wa takim świetle, on faktycznie jest trochę odpowiedzialny za waszą postawę.

Tak. Jego postawa jest jednym z bezpośrednich powodów dlaczego zaczęliśmy szukać odpowiedzi. Akurat trafiliśmy na taką dostępność informacji, którą on sam z jego rodzeństwem nie dysponowali. Jedno pokolenie, ale mieliśmy szczęście.

[usunięty] Nie można zmusić do wiary, a to co opisałeś to efekty takich prób.

On nie tyle zmuszał, co dla niego było/jest oczywiste, że pewne rzeczy się robi, by wiarę pielęgnować. Jest dobrym człowiekiem, a nie polakokatolikiem z tego dwulicowego, często opisywanego sortu. Dzięki niemu nie mam większego problemu (poza nudą) w uczestnictwie w uroczystościach religijnych (np. ślub miałem w kościele chociaż mieszany).

[usunięty] Nie umiem Ci pomóc, kometnie nic nie przychodzi mi do głowy.

Warto było spróbować.

[usunięty] Ale trzymam kciuki za pomyślne pogodzenie tych postaw🙂

Dziękuję. 🙂

Themotha

JAL Jakby w jego oczach zawiódł przed bogiem.

Może sobie po prostu postawił misję że macie być podobni do niego w kwestii wiary, poświecił na to czas i energie a Wy zrobiliście to, co jest zgodne z Waszą wolą, a nie jego. Stąd być może ten ból że się zawiodło.

Może również chciał abyś Ty przejął po nim schedę?

Być może w jego mniemaniu żałuje że nie wykonał dobrze tej misji, skoro we własnym domu najbliżsi mają inne podejście niż On sam w kwestii wiary, i w jego mniemaniu '‘nawalił’'?

Jest sporo możliwości jak widzisz.

JAL Jednak nie bardzo wiem, co mu powiedzieć.

Nie wiem. Nie znam Twojego ojca. A tu jest tylko internet. Ty go znasz, wiec sam być może wiesz. pomyśl.

JAL

Themotha Stąd być może ten ból że się zawiodło.

To prawdopodobne.

Themotha Może również chciał abyś Ty przejął po nim schedę

Tak. To też. Dla niego przekazanie genów, nazwiska, wiary i wartości jest silnie powiązane.

Themotha Ty go znasz, wiec sam być może wiesz. pomyśl.

Dzięki. Warto zapytać. Ja już dużo rzeczy przetestowałem i myślę, że mu to pomogło.

[usunięty] czy w ogóle “musisz” cokolwiek mówić. Wydaje się, że to on ma po swojej stronie kilka rzeczy do przepracowania, a nie Ty. Może masz tak jak ja do niedawna, że czujesz się odpowiedzialny za uczucia własnych rodziców?

Nie muszę, ale chcę. Nie czuje się odpowiedzialny za ich uczucia. Z szacunku i miłości chcę mu pomóc poradzić sobie z trudnym momentem.

[usunięty]

JAL Jednak nie bardzo wiem, co mu powiedzieć

Pytanie czy w ogóle “musisz” cokolwiek mówić. Wydaje się, że to on ma po swojej stronie kilka rzeczy do przepracowania, a nie Ty. Może masz tak jak ja do niedawna, że czujesz się odpowiedzialny za uczucia własnych rodziców?

[usunięty]

JAL Nie muszę, ale chcę. Nie czuje się odpowiedzialny za ich uczucia. Z szacunku i miłości chcę mu pomóc poradzić sobie z trudnym momentem.

Rozumiem. Szczerze zazdroszczę tej miłości do rodziców, mi osobiście to uczucie jest obce. To, co kiedyś nazywałem “miłością” do nich było jedynie moim pragnieniem, aby być przez nich kochanym.
Myślę, że szczera rozmowa z nim o jego uczuciach, danie mu na nie przestrzeni najbardziej może mu pomóc.

JAL

[usunięty] To, co kiedyś nazywałem “miłością” do nich było jedynie moim pragnieniem, aby być przez nich kochanym

To przykre. Ja z kolei zawsze czułem miłość rodziców i nie mogę na to narzekać. Nawet jak mi się nie podobało coś co robią to robili to zazwyczaj z dobrych pobudek. Moje siostry na tym ucierpiały najmocniej. Zwłaszcza starsza. Mojemu tacie łączyło się to z wiarą.

[usunięty] Myślę, że szczera rozmowa z nim o jego uczuciach, danie mu na nie przestrzeni najbardziej może mu pomóc.

Próbuję, ale równie dobrze czasem można rozmawiać ze ścianą. Ojciec ma duży poziom kontroli, nie chce i nie umie rozmawiać na tematy wiary. Dla niego to tabu.

[usunięty]

JAL Ojciec ma duży poziom kontroli, nie chce i nie umie rozmawiać na tematy wiary. Dla niego to tabu.

To już zależy od tego jak tego “Boga” definiuje - jeśli jego “Bóg” jest nieomylnym, starszym Panem z siwą brodą na tronie o autorytecie “ojca” to wcale mu się nie dziwie, że nie chce o tym rozmawiać, bo takie postrzeganie Boga trudno na logikę obronić, każdy podskórnie czuje, że to bajeczka dla naiwnych.
Smutne jest posiadanie jakichkolwiek tabu w rozmowach z najbliższymi.

[usunięty]

JAL Próbuję, ale równie dobrze czasem można rozmawiać ze ścianą. Ojciec ma duży poziom kontroli, nie chce i nie umie rozmawiać na tematy wiary. Dla niego to tabu.

Spróbuj mu pokazać konferencje ks. Pawlukiewicza. To był ksiądz starej daty, który pokazywał mechanizmy związane z psychologią i emocjami w religijnej otoczce.
Mówi językiem, który powinien trafić do Twojego taty. On pomaga wprowadzić wiarę na wyższy wymiar, uczy bycia bardziej świadomym siebie i ludzi.

Może to nie pomoże tacie w sytuacji związanej z Wami, ale może mu pomóc odzyskać harmonię i nauczyć się akceptacji.

JAL

[usunięty] jak u Twojego ojca wygląda radzenie sobie z zakazanymi przez religię i tradycyjną “moralność”, a całkowicie naturalnymi dla człowieka uczuciami jak nienawiść, żal, gniew czy zazdrość?

Nienawiść potrafi zracjonalizować. Żal pozwala sobie odczuwać, ale samotnie. Zazdrości nie odczuwa albo nie prezentuje. Gniew dusi, uciekając od jego źródła i zamykając się w sobie.

[usunięty] Może to nie pomoże tacie w sytuacji związanej z Wami, ale może mu pomóc odzyskać harmonię i nauczyć się akceptacji.

To dobry pomysł.

[usunięty]

@JAL a tak jeszcze zapytam z ciekawości - jak u Twojego ojca wygląda radzenie sobie z zakazanymi przez religię i tradycyjną “moralność”, a całkowicie naturalnymi dla człowieka uczuciami jak nienawiść, żal, gniew czy zazdrość?

[usunięty]

JAL Nienawiść potrafi zracjonalizować. Żal pozwala sobie odczuwać, ale samotnie. Zazdrości nie odczuwa albo nie prezentuje. Gniew dusi, uciekając od jego źródła i zamykając się w sobie.

Smutne, ale bardzo typowe u ludzi odwracających się od własnego człowieczeństwa w imię religii.
Szkoda, bo jego życie z pewnością pozbawione jest harmonii. W tym kontekście moja rada dotycząca szczerej rozmowy o uczuciach pozbawiona jest sensu, skoro Twój tata bawi się w policjanta własnych nastrojów.

[usunięty]

JAL Nienawiść potrafi zracjonalizować. Żal pozwala sobie odczuwać, ale samotnie. Zazdrości nie odczuwa albo nie prezentuje. Gniew dusi, uciekając od jego źródła i zamykając się w sobie.

[usunięty] Smutne, ale bardzo typowe u ludzi odwracających się od własnego człowieczeństwa w imię religii.

Masz tutaj dla taty, o uczuciach (emocjach).
Tych niewygodnych i dlaczego one są też potrzebne, nie trzeba się ich bać.
Opowiada o tym ksiądz, co może być ważne dla niego. Tej samej wiedzy od psychologa mógłby nie przyjąć

Ps. Znowu napisał o linku a nie wkleił. Skleroza😉

JAL

Dziękuję wam 🙂 @“[usunięty]”#72 Czyżby znowu link uciekł?
Edit: O, tu jest.

[usunięty]

@JAL

Tego jest cała seria, w dalszych odcinkach m.in. o zazdrości, agresji i lęku.

Ten ksiądz świetnie opowiada o takich sprawach. Warto podsyłać ludziom religijnym, którym chcielibyscie przekazać trochę rozwojowej wiedzy, a którzy są zabetonowani na m.in. psychologię

Cortazar

@JAL
A próbowałeś numer z flaszką? Bywa, że po alkoholu ludzie się bardziej otwierają, mówią więcej o swoich uczuciach, odczuciach itp.

JAL

Cortazar @JAL
A próbowałeś numer z flaszką? Bywa, że po alkoholu ludzie się bardziej otwierają, mówią więcej o swoich uczuciach, odczuciach itp.

Próbowałem. Ma mocniejszą głowę ode mnie xD

Sydney

JAL Próbowałem. Ma mocniejszą głowę ode mnie xD

Ojciec Dyrektor dał mu protektora, żebyś nie mógł nic wyciągnąć.

@JAL moi rodzice też są wierzący, jakiś czas próbowali “naganiać” mnie do kościoła ale jakiś czas temu dali już sobie spokój. Kiedyś chodziłem czasem na święta dla odczepnego.

W sobotę miałem ślub i wesele kuzyna i byłem z tego powodu na mszy. Starałem się skupiać na tym co tam się dzieje, co tam mówią i robią kapłani i analizować, uznałem to za możliwość przemyślenia pewnych spraw. I no niestety, nie przekonałem się.

Na przykład taką pieśń tam śpiewali: “Błogosławiony, kto się boi Pana…”

Baelish

Jahwe. Japochwę. Awoman.

Imbryk

Baelish Jahwe. Japochwę. Awoman.

Niech będzie pochwa Lony.

Baelish

Imbryk Pochwałoniak.

Nieogradowany

Sydney “Błogosławiony, kto się boi Pana…”

I plebana…

Themotha

Sydney Błogosławiony, kto się boi Pana…”

I ta pieśn w tle 😄

JAL

Sydney moi rodzice też są wierzący, jakiś czas próbowali “naganiać” mnie do kościoła ale jakiś czas temu dali już sobie spokój. Kiedyś chodziłem czasem na święta dla odczepnego.

U mnie naganianie było tylko w czasie, kiedy myślał że jesteśmy wierzący. Skończyło się z dniem, w którym powiedziałem, że jestem ateistą i nie będę chodził do kościoła. Stanął na wysokości zadania i mimo otwartej rany udźwignął to jak mężczyzna. Później zaczęło się robić ciężko.

« Poprzednia strona Następna strona »