Pisać każdy może, jeden lepiej, drugi gorzej, parafrazując taką jedną piosenkę. Dzisiejsza technologia już nie pamięta jak to drzewiej bywało z tym pisaniem. A bywało tak, że tony papieru leciały do kosza z pokreślonymi, zamazanymi i już niechcianymi słowami.

Dziś to co innego. Niby wczoraj też, i przedwczoraj i nawet kilka lat temu. Wystarczy wcisnąć ‘backspace’ albo ‘delete’ i kartka pomięta ląduje w koszu. Nie trzeba sprzątać i nie widać tego całego marnotrawstwa papieru, inkaustu i czasu.

Dziś pisać może każdy. W razie czego powciska sobie te fajne klawisze i zanim cokolwiek wyśle to skasuje. Ale napisał. Nie wysłał nikomu, nie pokazał nikomu, ale napisał.

Napisał słowa bo myśli wyrazić nie może. Nie da się. Myśl można jedynie ubrać słowami, przyozdobić ją nimi, okrasić. Bo myśl jest jak kropka, jak punkt w przestrzeni, jak interpunkcyjna kropka kończąca zdanie. Albo jedna z tych w wielokropku… Taaak… Ta z wielokropka najlepiej pasuje, bo myśli lubią podróżować w towarzystwie… najczęściej własnym.

No to napiszmy coś o tej kropce. A co tam, wykorzystajmy słowa! Może użyjemy wszystkich przymiotników kończących się na ‘i’ ale pominiemy te kończące się na ‘y’, może olejemy przyimki zaczynające się na ‘r’ a skupimy się na rzeczownikach zawierających literkę ‘w’, a może zdania wielokrotnie złożone zawierające czasowniki niedokonane będziemy traktować bardziej priorytetowo niż przekleństwa kierowane ad personam?

Wracając jeszcze do technologii (a może powinienem napisać ‘a propos’)… Przypomniało mi się moje ulubione określenie ‘odwrotnie proporcjonalny’. Pierwsze komputery były olbrzymie gabarytowo, były wielkie. Później, z czasem, z biegiem lat (jak to się ładnie pisze, lub mówi, czy lata mogą biec? albo latać? bo czas leci itd) stawały się coraz mniejsze. A zatem, konkludując, reasumując, czy coś wielkiego jest gorsze od czegoś małego? Kto by wstawiał ściankę meblową do mieszkania tylko po to żeby coś sobie napisać?

Ehh, te porównania… Wnioski można wyciągać różne. Słowa ‘wielki’ i ‘mały’ się wymijają i mogą ale nie muszą oddać myśli na temat technologii tak jak żadne słowa nie oddadzą myśli jakiejkolwiek. Do tego słowo ‘gorszy’… Bez sensu zupełnie. Musi być jakieś odniesienie, kontrast, porównanie, kontekst. Dziś może być coś gorsze od czegoś ale jutro? Przyjdzie myśl i się pozmienia, użyje się innych słów na to samo. Może będzie ich więcej, może mniej…

Ile słów opisze myśl? Ile zdań? Jest taka książka niejakiego Marqueza ‘Jesień patriarchy’. Monolog na ponad 250 stron a zawiera kilka bądź kilkanaście zdań wielokrotnie złożonych. Czy jest ona w stanie oddać myśl? Może i jest ale czy każdy zrozumie?

Dla jednego będzie to majstersztyk, dzieło odzwierciedlające myśl, opisujące ją i oddające jej esencję, sedno. A dla innych stek bzdur jakiegoś świra, któremu się coś pod deklem poprzestawiało.

A propos (od razu mi się ‘de facto’ kojarzy, nie wiedzieć czemu) steku… Pomijając bzdury to najlepszy jaki jadłem jest ten z polędwicy krowięcej posmarowany oliwą i masłem z obu stron, okraszony pogruchotaną solą kamienną i kolorowym pieprzem, wrzucony na rozgrzaną patelnię na około dwie minutki z każdej strony, posypany do wyboru natką pietruszki, kolendrą lub lubczykiem (lub mieszanką wszystkich owych), i podawany z pieczonymi plastrami buraków i batatów oraz talarkami marchewki duszonej z rozmarynem i ostrą papryką. I do tego sałatka z kiszonej kapusty, oliwek (czarnych oczywiście), zielonej sałaty, ogórka i białego sezamu, oblanej oliwą i sokiem z cytryny. Dobre fchuj!

No i wyszło trochę tych słów. Dziś tego nie zmiętolę i nie wyrzucę w kosz. Tu zostawię. Czy jakaś myśl tu jest? Czy tylko opisana? Czy celnie, czy właściwie? Sami oceńcie. Albo nie oceniajcie. Albo róbcie co chcecie a ja i tak coś jeszcze kiedyś napiszę i tu zostawię zamiast wyrzucać do kosza.