Ojciec prowadzący nasz naród Donald T. dokonał REKONSTRUKCJI.

Miała być ona odpowiedzią na kryzys wizerunkowy koalicji po przegranych wyborach prezydenckich oraz próbą usprawnienia pracy rządu w obliczu nowej rzeczywistości politycznej, związanej z prezydenturą Karola Nawrockiego. Jednak patrząc na to wszystko trudno odnieść inne wrażenie, niż takie, że to kosmetyka.

Podsumowanie “rekonstrukcji”:

Redukcja liczby ministrów - rząd został “odchudzony” z 26 do 21 ministrów konstytucyjnych, co miało sugerować większą efektywność a jest to co najwyżej mocno pozorna oszczędność. Likwidacja ministerstw, takich jak Ministerstwo Przemysłu czy Rozwoju i Technologii, oraz połączenie kompetencji w dwóch nowych “superresortach” (gospodarczym i energetycznym) osiągnie co najwyżej chaos administracyjny. Połączenie resortów finansów i rozwoju to też bardzo osobliwe połączenie, to tak jak dać komuś z “dobrymi pomysłami” dostęp do kart kredytowych - co może pójść nie tak. Jak dla mnie bardzo korupcjogenny ruch.
Zmiany personalne - zdecydowanie brak świeżości, wprowadzenie nowych twarzy, takich jak Waldemar Żurek (sprawiedliwość), Jolanta Sobierańska-Grenda (zdrowie) czy Jakub Rutnicki (sport), w żadnym razie nie wygląda na przełom. Część nominacji, jak recycling Marcina Kierwińskiego na stanowisko szefa MSWiA, podważa mocno narrację o “nowym otwarciu”. Odejście Bodnara z Ministerstwa Sprawiedliwości, który miał rzekomo przywracać praworządność jest dla mnie jedynym pozytywem bo gość zmieniał poglądy zależnie od stołka. Chociaż patrząc na następcę trudno być optymistą.
Radosław Sikorski wicepremierem - awans na wicepremiera, przy zachowaniu teki MSZ, ma podkreślać “wagę” polityki zagranicznej. Moim zdaniem jego rola może być co najwyżej symbolicznym wzmocnieniem pozycji PO niż realnym wzmocnieniem struktur rządowych.
Koalicja - rekonstrukcja miała zakończyć wewnętrzne konflikty w koalicji (KO, Polska 2050, PSL, Nowa Lewica), ale negocjacje zdają się były trudne, a przesunięcie terminu zmian na prośbę Szymona Hołowni wskazuje na brak zgody co do kierunku reform. Polska 2050 otrzyma wicepremiera dopiero w listopadzie, co sugeruje tymczasowe łagodzenie sporów, a nie ich rozwiązanie.
Program - nadal nie ma klarownej wizji ani nowych projektów, które mogłyby odwrócić spadające poparcie dla koalicji. Zamiast tego mamy do czynienia z odgrzewanym kotletem - zmianami, które nie adresują kluczowych problemów, takich jak stagnacja gospodarcza czy wzrost bezrobocia wśród młodych.
Polityczny PR zamiast reform - złotousty Tusk zapowiadał “porządek, bezpieczeństwo i przyszłość” jako hasła przewodnie, ale nadal brak konkretów w realizacji tych celów. Rekonstrukcja wydaje się bardziej reakcją na presję społeczną i sondażowe spadki niż strategicznym planem na przyszłość.

Reasumując - wszystkie zmiany w tej “rekonstrukcji” są dla mnie bez znaczenia, bo jedyna rekonstrukcja jaka miała by sens, to wymiana premiera. Moim zdaniem Tusk od dłuższego czasu kopie głęboki dół platfornie i są tylko dwie opcje:

stracił kompletnie kontakt z rzeczywistością, jest otaczany klakierami i aparatczykami, lub…
jest skrywanym patriotą i tak gardzi swoim otoczeniem, że chce się upewnić, że odejdą w niebyt po tej kadencji

Mazurek i Kanał Zero o temacie: